The main character of the novel, Count Raymond Fosca, is an Italian nobleman who is cursed to live forever. The other main character is a beautiful, young theatrical actress named Regine. Regine is unable to accept the autonomy of others, in fact the mere existence of other people around her causes her to get irate. She is completely self-absorbed and narcissistic to the point that she can not sleep for the envy of those who are awake. She craves for immortality and paradoxically begs to be valued by a world which she herself deems worthless.
Regine meets Fosca at a French resort where Fosca reveals to regina that he is cursed to live forever. Regine immediately fells in love with him and becomes obsessed by the thought that her performance could live for eternity in Fosca’s memory. Regine requests Fosca to recounts his past and Fosca begins to tell the story of his varied careers through seven centuries.
خرید کتاب همه می میرند
جستجوی کتاب همه می میرند در گودریدز
معرفی کتاب همه می میرند از نگاه کاربران
کتاب @همه می میرند@ با طرح جلدی افتضاح اما سیر داستان فوق العاده و ترجمه خیلی خوب!
داستان حول زندگی @فوسکا@ جریان دارد. حاکمی که با نوشیدن معجونی، زندگی ابدی پیدا می کند. چیزی که خیلی ها آرزویش را دارند. مثل من که داشتم.
اما با پیش رفتن داستان، همه چیز به پوچی و بیهودگی می رسد. و علت آن هم نبود @مرگ@ است برای فوسکا.
جمله ای که از آن خوشم آمد همان اوایل داستان:
@زندگی خیلی کوتاه است. اما زندگی ابدی هم زیادی طولانی است!@ جمله ای که تا آخر داستان به آن اعتقاد پیدا می کنید.
---------------------
فوسکا پس از تلاشهای بسیار که برای آزادی و سعادت بشر می کند به یک چیز می رسد:
@اینکه مردم نمی خواهند خوشبخت شوند، می خواهند زندگی کنند.@
و این چیزی ست که ساعتها ذهن من رو مشغول کرد. آن هم ذهنی که در جامعه ای زندگی می کند و نفس می کشد که همه بیشتر از خود آدم، معنی خوشبخت شدن او را می فهمند.
---------------------
برای فوسکا همه انسانها مثل همند. همه آنها. به قول خودش @همه شان روزی می میرند@
همه مثل مورچه ای هستند در سیل مورچگان. فتوکپی همدیگر.
---------------------
برای کسی که قرن ها زندگی کرده هیچ انقلابی هیجان انگیز نیست. هیچ حرکتی معنایی ندارد. هیچ چیزی بشر را خوشبخت نمی کند چرا که می بیند بشر در یک حلقه درحال چرخیدن است. انقلابها صعود می کنند. به گند کشیده می شوند و بعد از یک یا دو سده سقوط می کنند. و تاریخ است که تنها تکرار می شود.
داستان سیری تاریخی دارد و سیمون دوبوار داستانی تاریخی-فلسفی را به قلم تحریر درآورده که شما شاهد بی لیاقتی ها، نارضایتی ها، جنگها، خونریزی ها، بی لیقاتی ها، نارضایتی ها، رفراندوم ها خواهید بود که در ادامه کار مجددا به بی لیاقتی ها، نارضایتی ها، اتراضات، جنگها، خونریزی ها و.... می رسد.
----------------------
اما جالب در روند داستان، تعبیری از عشق به سبک فوسکاست.
در دنیایی بی ارزش و کاملا گرد و بی معنی، تنها یک چیز است که انسان را از گذشته و آینده بی معنی جدا می کند و به زمان حال می آورد و آن @عشق@ است. چیزی که فوسکا آن را قلب خود حس می کند و حتی نگاهش می دارد.
----------------------
و فوسکا در نهایت به یک چیز اعتراف می کند و آن اینکه تنها چیزی که به انسانها شور و هیجان می بخشد این است که برخی هاشان آزادند. به این معنی که شیوه مرگ و زندگی خود را خورشان انتخاب می کنند.
و فوسکا اسیر است............ اسیرتر از هر زندانی.
مشاهده لینک اصلی
تنها چیزی که در مورد حس وحالم نسبت به خوندن این کتاب میتونم بگم اینه که خوندن این کتاب بینهایت بهم چسبید.همین.
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب همه می میرند
خرید کتاب همه می میرند
جستجوی کتاب همه می میرند در گودریدز
داستان حول زندگی @فوسکا@ جریان دارد. حاکمی که با نوشیدن معجونی، زندگی ابدی پیدا می کند. چیزی که خیلی ها آرزویش را دارند. مثل من که داشتم.
اما با پیش رفتن داستان، همه چیز به پوچی و بیهودگی می رسد. و علت آن هم نبود @مرگ@ است برای فوسکا.
جمله ای که از آن خوشم آمد همان اوایل داستان:
@زندگی خیلی کوتاه است. اما زندگی ابدی هم زیادی طولانی است!@ جمله ای که تا آخر داستان به آن اعتقاد پیدا می کنید.
---------------------
فوسکا پس از تلاشهای بسیار که برای آزادی و سعادت بشر می کند به یک چیز می رسد:
@اینکه مردم نمی خواهند خوشبخت شوند، می خواهند زندگی کنند.@
و این چیزی ست که ساعتها ذهن من رو مشغول کرد. آن هم ذهنی که در جامعه ای زندگی می کند و نفس می کشد که همه بیشتر از خود آدم، معنی خوشبخت شدن او را می فهمند.
---------------------
برای فوسکا همه انسانها مثل همند. همه آنها. به قول خودش @همه شان روزی می میرند@
همه مثل مورچه ای هستند در سیل مورچگان. فتوکپی همدیگر.
---------------------
برای کسی که قرن ها زندگی کرده هیچ انقلابی هیجان انگیز نیست. هیچ حرکتی معنایی ندارد. هیچ چیزی بشر را خوشبخت نمی کند چرا که می بیند بشر در یک حلقه درحال چرخیدن است. انقلابها صعود می کنند. به گند کشیده می شوند و بعد از یک یا دو سده سقوط می کنند. و تاریخ است که تنها تکرار می شود.
داستان سیری تاریخی دارد و سیمون دوبوار داستانی تاریخی-فلسفی را به قلم تحریر درآورده که شما شاهد بی لیاقتی ها، نارضایتی ها، جنگها، خونریزی ها، بی لیقاتی ها، نارضایتی ها، رفراندوم ها خواهید بود که در ادامه کار مجددا به بی لیاقتی ها، نارضایتی ها، اتراضات، جنگها، خونریزی ها و.... می رسد.
----------------------
اما جالب در روند داستان، تعبیری از عشق به سبک فوسکاست.
در دنیایی بی ارزش و کاملا گرد و بی معنی، تنها یک چیز است که انسان را از گذشته و آینده بی معنی جدا می کند و به زمان حال می آورد و آن @عشق@ است. چیزی که فوسکا آن را قلب خود حس می کند و حتی نگاهش می دارد.
----------------------
و فوسکا در نهایت به یک چیز اعتراف می کند و آن اینکه تنها چیزی که به انسانها شور و هیجان می بخشد این است که برخی هاشان آزادند. به این معنی که شیوه مرگ و زندگی خود را خورشان انتخاب می کنند.
و فوسکا اسیر است............ اسیرتر از هر زندانی.
مشاهده لینک اصلی
تنها چیزی که در مورد حس وحالم نسبت به خوندن این کتاب میتونم بگم اینه که خوندن این کتاب بینهایت بهم چسبید.همین.
مشاهده لینک اصلی