دلیلو مارا وارد یک لابیرنت می کند و مدام در دالان های این هزارتو می‌چرخاند. او در قبال شدائد جهان خود را مسئول می‌داند و به همین دلیل رویکردی ضد ساختاری، ضد سیستمی در پیش می‌گیرد. شاید نمی‌خواهد در حد یک ناظر باقی بماند. او نویسنده‌ای نیست که بتوان به حاشیه راند
خرید کتاب مائوی دوم
جستجوی کتاب مائوی دوم در گودریدز
معرفی کتاب مائوی دوم از نگاه کاربران
یک ظرف غذا با فرض فرض ارتجاعی که \"آینده\" متعلق به جمعیت است (16) باز می شود و از آنجا می رود. چیزی درباره یک نویسنده انحصاری و نویسنده دیگری که توسط مائوئیست های لبنانی ربوده شده است. من معتقد هستم که بین هنرمندانی که مایل به خارج شدن از کانون توجه عمومی و هنرمندانی هستند که به شدت مخفی هستند، موافق است. دونوع همه چیز به نوعی ناخوشایند است. نسخه من اولین چاپی است که Pynchon در پشت دارد - هیچ تعجبی ندارد که او آن را دوست دارد، با توجه به پشیمانی ادعایی خود. «هنگامی که یک نویسنده چهره اش را نشان نمی دهد، او یک نشانه محلی از تمایز معروف خدا به ظاهر می شود (36). D، شما می توانید P خود را در زمان خود را مکیدن. حتی بدتر از آن: دولت باید بخواهد همه نویسندگان را بکشد. هر حکومتی، هر گروهی که دارای قدرت یا آرزوی قدرت هستند، باید از نویسندگان احساس تهدید کنند که همه آنها را شکار می کنند (97). ما فقط می خواهیم خودمان را کنترل کنیم، یو. اما، حتی بدتر: \"برای مدتی هم اکنون احساس کردم که رمان نویس ها و تروریست ها بازی نزولی را بازی می کنند\" (156) - \"بکت\" آخرین نویسنده ای است که در شکل گیری ما فکر می کند و می بیند . پس از او، کار اصلی شامل انفجار در اطراف و ساختمان های فرو ریخته شده است. این روایت ترسناک جدید است (157). این فقط مارینتی است. بارف نگرانی مشابه در نویز سفید: به دلیل اینکه ما به تروریسم، اخبار از تروریسم، ضبط و دوربین ها، رادیو ها، و بمب های خاموش در رادیو می رویم. اخبار از فاجعه تنها روایت مردم نیاز (42). چیزهای عجیب و غریب در مورد ماه رؤیایی. Uhh، yeah. برای خوانندگان توصیه شده با کیهانشناسی درد خود، عشایر شهر عجیب تر از دامداران ساحل و افرادی که نیازمند اختلافات داخلی هستند، خودباوری است.
مشاهده لینک اصلی
فرضیه: تروریست ها جایگاه نویسندگان (به ویژه رماننویسان) را به عنوان شکل دهنده آگاهی عمومی جای داده اند. موضوع به موقع، تقریبا پانزده سال بعد. اما مهارت فوق العاده ای برای ایجاد یک موضوع مانند این خسته کننده به عنوان آب ظرف وجود دارد. اما Delillo، متاسفانه، موفق به انجام این کار شد. ما بیل، یک رمان نویس فراموش نشدنی داریم که پس از چند دهه، مجبور شد عکس بگیرد. ما باید بریتانیا، عکاس، که در برآورد من باید نقطه کانونی کل رمان بود. و ما چوب لباسی، کارن و آمپر؛ اسکات که به من یک زن و شوهر هیپ ها را یادآوری می کرد، زندگی می کند. در طی چند صفحهای از دیدار با او، بیل به هر یک از کلیشههایی که شما از نویسنده باقیمانده استراتژیک انتظار دارید، میپردازد. هنگامی که بریتا نشان می دهد تا تصویر خود را بگیرد، تنها چند دقیقه طول می کشد تا بیل به صابون خود بپردازد و ده صفحهای دیگر را در مورد چگونگی رمان نویس تمام قدرت را از دست داده است - قدرت او معتقد است که او بیش از یک هزار سال این به نظر می رسد که به اعتقاد پست مدرن در مورد مرگ رمان، که رمان در حال مرگ است، بازی می کند. (با این حال آنها همچنان به نوشتن ادامه دادند.) همه چیز به شدت یک بعدی بود. پس از آن من برای بیل بیشتر استفاده نکردم. سپس ما اسکات و کارن داریم. ما از طریق یک عروسی جمعه به کارن در صحنه افتتاحیه کتاب معرفی شدیم. یک نوع Jonestown در معکوس Karen و پنج هزار نفر از طرفداران متعصب مذهبی او، به جای هر کسی که خود را در یک نگرانی مذهبی مذهبی می کشند، توسط مردی شبیه به جیم جونز کره ای ازدواج می کنند. ما به پدر و مادر Karen معرفی می کنیم، بخش عمده ای از صحنه را از دیدگاه خود می بینیم، اما هرگز از آنها باز نمی گوییم. این یادآوری از روش ناخوشایندی در دهه 1800 و اوایل دهه 1900 داستان نویسان داستان خود را با یک راه اندازی این، در اینجا واقعی، یک مرد بونکا نشسته در اطراف آتش، نخ ریسی، و سپس هرگز بازگشت به دیدن چگونه داستان های آنها چرخش آغاز شد آنها را تحت تأثیر قرار داد. با این حال، جشنواره عروسی جری اسپرینگر (و یا نوعی از مورتون داونی جونیور) سرگرم بود. و این همانطور بود که کارن و اسکات هم سرگرم بودند. اسکات کاملا فراموش شدنی بود این برگ Brita، عکاسی است. پس از جلسه اولیه خود با بیل، شاید 40 صفحه در رمان، ما از آن پس تا پایان ندیده می شود. یک شخصیت جالب در کتاب. مرگ رمان، در واقع. این به خاطر مرگ او به عنوان یک بمب ناخن مفید بود. نقل قول مارک € |
مشاهده لینک اصلی
این رمان درباره تصاویر است. این تصاویر را از دیدگاه های مختلف تصویر می کند. تصویری که نویسنده از خودش، جهان و تروریسم دارد. تصاویر یک عکس از نویسنده، جنگ و کودکان بازی در یک دبستان است. این رمان در مورد تصویر یک فرد ناامن از خود است و تصویر یک روح از دست رفته از جهان اطراف آنها است. این رمان، حقیقت را از طریق تصاویر تحریف می کند و ترس در بسیاری از موارد منعکس می شود.
مشاهده لینک اصلی
در مورد تروریسم در دوران پست مدرن. از بهترین نویسنده.
مشاهده لینک اصلی
من یک بار مصاحبه ای با DeLillo خواندم، جایی که وی ادعا کرد که اغلب دوست دارد تغییرات یا تغییرات در جملات خود را برای صدا یا اثر ایجاد کند، حتی اگر آن را به طور کامل تغییر دهید. برای من، این فقط از عدم مسئولیت کسی که در چنین درجه ای از اعتبار ادبی برخوردار است، نشان می دهد که خود را به عنوان یک رمان نویس برجسته تلقی می کند. شخصیت های این رمان بدون هیچ گونه واقع گرایی صحبت می کنند، به نظر می رسد که فقط در قالب های عمیق ارتباط برقرار کنند تا پیام پیام کتاب، و نه یکی از آنها کاملا دوست داشتنی است. من با آن مبارزه کردم تا زمانی که من حدود دو سوم از راه را از طریق، زمانی که متوجه شدم که من در مورد هر یک از آنها و یا هر چیزی که برای آنها اتفاق افتاده است، نگران نیست، بنابراین برای ادامه خواندن ضروری نیست. حتی زمانی که من سرانجام برای رسیدن به سرنوشت نویسندگان متناقض @ بیل گری به بیرون رفته بودم، هنوز در همه جا منتقل نشدم. تنها دلیل اینکه من این کتاب را برای اولین بار برداشت کردم این بود که هویت شنیده شخصیت بر اساس JD بود سالینجر، اما پس از آن Salingers خود کار تا به حال موفق به گرفتن من در هیچ راه واقعی، بنابراین شاید این باید شاخص بود. من هنوز خواندن یک کتاب خوب DeLillo، اما من از آن زمان شاهد نمونه های بدتر از کار خود را در @ هنرمند بدن @ - و من می دانم که یک نقطه جزئی، اما بیل گری، به عنوان یک نام شخصیت؟ مطمئنا کسی که از قدیم DeLillos قدری می تواند چیزی کمی بیشتر تخیلی از آن ...
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب مائوی دوم
خرید کتاب مائوی دوم
جستجوی کتاب مائوی دوم در گودریدز
مشاهده لینک اصلی
فرضیه: تروریست ها جایگاه نویسندگان (به ویژه رماننویسان) را به عنوان شکل دهنده آگاهی عمومی جای داده اند. موضوع به موقع، تقریبا پانزده سال بعد. اما مهارت فوق العاده ای برای ایجاد یک موضوع مانند این خسته کننده به عنوان آب ظرف وجود دارد. اما Delillo، متاسفانه، موفق به انجام این کار شد. ما بیل، یک رمان نویس فراموش نشدنی داریم که پس از چند دهه، مجبور شد عکس بگیرد. ما باید بریتانیا، عکاس، که در برآورد من باید نقطه کانونی کل رمان بود. و ما چوب لباسی، کارن و آمپر؛ اسکات که به من یک زن و شوهر هیپ ها را یادآوری می کرد، زندگی می کند. در طی چند صفحهای از دیدار با او، بیل به هر یک از کلیشههایی که شما از نویسنده باقیمانده استراتژیک انتظار دارید، میپردازد. هنگامی که بریتا نشان می دهد تا تصویر خود را بگیرد، تنها چند دقیقه طول می کشد تا بیل به صابون خود بپردازد و ده صفحهای دیگر را در مورد چگونگی رمان نویس تمام قدرت را از دست داده است - قدرت او معتقد است که او بیش از یک هزار سال این به نظر می رسد که به اعتقاد پست مدرن در مورد مرگ رمان، که رمان در حال مرگ است، بازی می کند. (با این حال آنها همچنان به نوشتن ادامه دادند.) همه چیز به شدت یک بعدی بود. پس از آن من برای بیل بیشتر استفاده نکردم. سپس ما اسکات و کارن داریم. ما از طریق یک عروسی جمعه به کارن در صحنه افتتاحیه کتاب معرفی شدیم. یک نوع Jonestown در معکوس Karen و پنج هزار نفر از طرفداران متعصب مذهبی او، به جای هر کسی که خود را در یک نگرانی مذهبی مذهبی می کشند، توسط مردی شبیه به جیم جونز کره ای ازدواج می کنند. ما به پدر و مادر Karen معرفی می کنیم، بخش عمده ای از صحنه را از دیدگاه خود می بینیم، اما هرگز از آنها باز نمی گوییم. این یادآوری از روش ناخوشایندی در دهه 1800 و اوایل دهه 1900 داستان نویسان داستان خود را با یک راه اندازی این، در اینجا واقعی، یک مرد بونکا نشسته در اطراف آتش، نخ ریسی، و سپس هرگز بازگشت به دیدن چگونه داستان های آنها چرخش آغاز شد آنها را تحت تأثیر قرار داد. با این حال، جشنواره عروسی جری اسپرینگر (و یا نوعی از مورتون داونی جونیور) سرگرم بود. و این همانطور بود که کارن و اسکات هم سرگرم بودند. اسکات کاملا فراموش شدنی بود این برگ Brita، عکاسی است. پس از جلسه اولیه خود با بیل، شاید 40 صفحه در رمان، ما از آن پس تا پایان ندیده می شود. یک شخصیت جالب در کتاب. مرگ رمان، در واقع. این به خاطر مرگ او به عنوان یک بمب ناخن مفید بود. نقل قول مارک € |
مشاهده لینک اصلی
این رمان درباره تصاویر است. این تصاویر را از دیدگاه های مختلف تصویر می کند. تصویری که نویسنده از خودش، جهان و تروریسم دارد. تصاویر یک عکس از نویسنده، جنگ و کودکان بازی در یک دبستان است. این رمان در مورد تصویر یک فرد ناامن از خود است و تصویر یک روح از دست رفته از جهان اطراف آنها است. این رمان، حقیقت را از طریق تصاویر تحریف می کند و ترس در بسیاری از موارد منعکس می شود.
مشاهده لینک اصلی
در مورد تروریسم در دوران پست مدرن. از بهترین نویسنده.
مشاهده لینک اصلی
من یک بار مصاحبه ای با DeLillo خواندم، جایی که وی ادعا کرد که اغلب دوست دارد تغییرات یا تغییرات در جملات خود را برای صدا یا اثر ایجاد کند، حتی اگر آن را به طور کامل تغییر دهید. برای من، این فقط از عدم مسئولیت کسی که در چنین درجه ای از اعتبار ادبی برخوردار است، نشان می دهد که خود را به عنوان یک رمان نویس برجسته تلقی می کند. شخصیت های این رمان بدون هیچ گونه واقع گرایی صحبت می کنند، به نظر می رسد که فقط در قالب های عمیق ارتباط برقرار کنند تا پیام پیام کتاب، و نه یکی از آنها کاملا دوست داشتنی است. من با آن مبارزه کردم تا زمانی که من حدود دو سوم از راه را از طریق، زمانی که متوجه شدم که من در مورد هر یک از آنها و یا هر چیزی که برای آنها اتفاق افتاده است، نگران نیست، بنابراین برای ادامه خواندن ضروری نیست. حتی زمانی که من سرانجام برای رسیدن به سرنوشت نویسندگان متناقض @ بیل گری به بیرون رفته بودم، هنوز در همه جا منتقل نشدم. تنها دلیل اینکه من این کتاب را برای اولین بار برداشت کردم این بود که هویت شنیده شخصیت بر اساس JD بود سالینجر، اما پس از آن Salingers خود کار تا به حال موفق به گرفتن من در هیچ راه واقعی، بنابراین شاید این باید شاخص بود. من هنوز خواندن یک کتاب خوب DeLillo، اما من از آن زمان شاهد نمونه های بدتر از کار خود را در @ هنرمند بدن @ - و من می دانم که یک نقطه جزئی، اما بیل گری، به عنوان یک نام شخصیت؟ مطمئنا کسی که از قدیم DeLillos قدری می تواند چیزی کمی بیشتر تخیلی از آن ...
مشاهده لینک اصلی