سوکورو تازاکی ماه‌ها در چنبره مرگ گرفتار شده بود چون یک روز هر چهار دوست صمیمی‌اش به او گفته بودند که دیگر نه می‌خواهند ببینندش، نه با او حرف بزنند، هیچوقت. او حالا به سارا دل بسته ولی رابطه‌اش با او هم به در بسته خورده است. سوکورو تازاکی بی‌رنگ و سالهای زیارتش رمانی است درباره عشق، دوستی، و سالهای سال دل‌شکستگی.
خرید کتاب سوکورو تازاکی بی رنگ و سال های زیارتش
جستجوی کتاب سوکورو تازاکی بی رنگ و سال های زیارتش در گودریدز
معرفی کتاب سوکورو تازاکی بی رنگ و سال های زیارتش از نگاه کاربران
در نبوغ ذاتی هاروکی موراکامی که نمی‌شود شک کرد اما قرار نیست همه‌ی کتاب‌هایش به یک اندازه عالی باشند، ممکن است یکی خیلی عالی باشد و یکی کم عالی باشد. راستش را بخواهید من سه بار کافکا در کرانه را خوانده‌ام و به‌تان قول میدهم در آینده اگر زنده باشم باز هم آن را بخوانم چون در خلال صفحاتش تجربه‌ی شخصی من و الگوهای نمادین کتاب پیوند زیبایی برقرار می‌کنند.
سوکورو تازاکی بی‌رنگ و سالهای زیارتش با آستانه‌ای به شدت پرکشش شروع می‌شود اما بعد در دو سوم انتهایی چنان افت می‌کند که فرقی ندارد کدام جمله، جمله‌ی آخر کتاب باشد. درباره‌ی جزئیاتش تنها می‌خواهم به بهره‌گیری نویسنده از نماد رنگ‌ها در شخصیت‌پردازی اشاره کنم و اینکه لابد شیرو (به معنی سفید) واقعا تحمل تاریکی را نداشته _چه تاریکی خودش و چه تاریکیِ آمیخته با سوکورو را- که به چنان عاقبتی می‌رسد. ولی وقتی گره‌ی اصلی و محوری رمان باز می‌شود انرژی اندکی در داستان باقی می‌ماند تا خواننده را با خودش همراه کند.
مشاهده لینک اصلی
کتابی که ضرورت ترجمه ی فارسیش انکارناپذیر است کتابی که احتمالا متحمل سانسور های بسیاری شده با این حال رسایی و روانی قلم مترجمش چیزی را از چشم مخاطب فارسی زبان پنهان نکرده ...:)
کتابی شدیدا شفا بخش برای روز های سخت روایتی پر تب و تاب از چیزاهایی که در روزمرگیمان گم می کنیم و هیچ یادمان نمی ماند کجا خودمان را به روزمرگی هایمان باخته ایم...
کتابی که توصیه میکنم با ترجمه امیر مهدی حقیقت از نشر چشمه خوانده شود که بسیار ارزشش را دارد .
ممنون آقای موراکامی و ممنون آقای حقیقت مترجم خوب @سوکورو تازاکی بی رنگ و سال های زیارتش@ ^___^
مشاهده لینک اصلی
افک زدن از Haruki Murakami فاکسیمیل ترین نوع آماتور. تحسین برانگیز، متعالی، اما صرفا به صورت موضعی، مبهم، تقریبا شرم آور و سطحی است. پروسه آسان تا به حال یک بعد بسیار خنده دار وارد شده است. این بدیهی است این همه سادگی، نایس است؛ همه چیز خیلی خوبه ... خالی آیا این (آغاز) سقوط ماجرای بسیار معروف ادبیات معاصر ژاپن ما است؟
مشاهده لینک اصلی
به عنوان یک دوست از Haruki Murakamis، این کتاب من را هیجان زده! به این دلیل که این رمان ترکیبی از یک طرح جذاب و گیج کننده با یک روش زیبا و ساده برای نگاه کردن به زندگی است. من با شیوه های تفکر و قهر و قاطع زندگی با شیوه های اصلی قهرمان شدم، و علاوه بر آن، لذت بردن از یک داستان دوباره در ژاپن، زیرا آن را ناگزیر با فرهنگ ژاپن در هم آمیخته است. متأسفانه، این کتاب با بسیاری از واقعگرائی جادویی همراه نیست، که البته یک ویژگی مشترک از موراکامی هاست. من هیچوقت از دستش ندیدم، چون داستان به تنهایی به خوبی کار می کرد و من فکر می کنم اگر شما مانند موراکامی هستید اما با واقع گرایی جادویی موافق نیستید، این فقط کتاب برای شما خواهد بود. یک داستان در مورد از دست دادن، داستان درباره هویت و یک داستان در مورد یافتن پاسخ به سوالات شما و پر کردن حفره های داخل شما. این فوق العاده بود، و بدون نیاز به گفتن من از طریق آن پرواز در کمتر از یک روز.
مشاهده لینک اصلی
\"شما می توانید خاطرات را پنهان کنید، اما نمی توانید تاریخ را که آنها را تولید کرده اید پاک کنید.\" این به ندرت خواندن دوم موراکامی من است. داشتنKafka در ساحل @ در ذهن من، خواندن فقط چند ماه پیش، من فکر کردم من نیز این تجربه عجیب، فوق العاده و تقریبا phantasmagorical مشابه را پیدا کنید. Colorless Tsukuru Tazaki و سالهای زیارت @ تحت شرایط کاملا متفاوتی نوشته شده است، با این حال آن دسته از ویژگیهای خاص موراکامی را که در سبک او تشخیص می دهند شروع می کند و احتمالا هرکدام از طرفداران موراکامی کاملا با آن آشنا هستند: جاز، رویاهای نمادین، فانتزی های جنسی، تجربیات متافیزیکی، سفر به ذهن ناخودآگاه شخصیت. Tsukuru Tasaki (نام آن یعنی @ To build @) متعلق به یک گروه ترکیبی از پنج دوست است. هر یک از اسامی آنها یک رنگ را نشان می دهد و همچنین هر کدام از آنها دارای کیفیت یا استعداد خاصی هستند به جز Tsukuru، حداقل این که چگونه به طور مداوم احساس می کند. پس از یک رویداد ناگهانی و غیر منتظره، Tsukuru به سادگی از این گروه ناقص قطع می شود. او عمیقا تحت تأثیر این موضوع قرار گرفته و بدون دریافت یا درخواست توضیح او تصمیم به ترک توکیو، جایی که او مهندس می شود و برای یک شرکت که ایستگاه های قطار را می سازد کار می کند. Tsukuru نه تنها نگوا را ترک می کند، بلکه تلاش می کند تا بر این قسمت تاریک زندگی اش غلبه کند، او نیز در دسترس نیست که دوستان جدیدی را از ترس از تجربه مجدد در زندگی خود باز دارد. @ چون من هیچ حس خودم ندارم من شخصیتی ندارم، هیچ رنگ درخشان. من چیزی برای ارائه ندارم همیشه مشکل من بوده است. من مانند یک ظرف خالی احساس میکنم من یک شکل دارم، من حدس می زنم، به عنوان یک ظرف، اما هیچ چیز در داخل وجود دارد .... @ آیا شما تا به حال این احساس، متعلق نیست؟ مهم نیست چقدر سعی می کنید، فقط به اندازه بقیه گروه خود ساخته اید. آیا شما فقط به عنوان شخصیت اصلی این داستان بی رنگ هستید؟ اگر تا به حال این احساسات داشته باشید، احتمالا مبارزه عاطفی تسوکورو را خواهید فهمید. این داستان به نظر می رسد به عنوان یک ساده، اما در همه نیست، درخشندگی این کتاب نه در یک طرح پیچیده و یا استفاده دقیق از زبان است، اما بیشتر در دادن خواننده توانایی تجربه تنهایی، تنهایی شخصیت. برای من،Colorless Tsukuru Tazaki و سالهای زیارت @ بیش از یک خواندن مانند لذت بردن از ملودی نرم، بیش از حد فکر کردن و یا تجزیه و تحلیل آن، فقط آرامش بخش و اجازه دادن به خود من تجربه مخلوطی از احساسات و افکار تسکووروس. این کتاب دقیقا همانند قطعه موسیقی پیانو است که موراکامی ما را در این مراسم ارائه می دهد:Years of Pilgrim @، این روایت جریان خونریزی بسیار آرام و صاف از شعر را به شما می دهد که به سادگی شما را فریب می دهد. @ Tsukuru Tazaki بی رنگ و سال های خود را برای زیارت @ نه تنها در مورد تنهایی، داستان افسردگی پشت این مرد جوان، بلکه در مورد دوستی است. در اواسط چنین خلایی، Tsukuru سارا را پیدا می کند که دوست منحصر به فرد ما در زندگی ما موفق به پیدا کردن است که به ما کمک می کند تا با ترس هایمان مقابله کنیم، درد های ما را تبدیل به یک راهنمای فوق العاده، کسی که دست ما را از طریق یک سفر طولانی برای پیدا کردن خود و فرصتی دیگر را برای یک بار دیگر به شما نشان می دهیم. @ این چیز فوق العاده بود که بتواند واقعا کسی را دوست داشته باشد - احساس خیلی واقعی بود، بنابراین غرورآفرین بود. او در این مدت چنین احساسی نداشت. شاید او تا به حال هرگز قبل از. نه اینکه همه چیز در مورد آن فوق العاده بود: قفسه سینه او، او دشوار بود تنفس، و ترس، نوسان تیره، او را نگه داشته بود. اما در حال حاضر حتی این نوع درد به بخش مهمی از احساسات تبدیل شده است. او نمی خواست اجازه دهد که این احساس را از درکش بیرون کند. پس از از دست دادن، او ممکن است هرگز در این گرما دوباره رخ دهد. اگر او مجبور بود آن را از دست بدهد، او خود را از دست می دهد. آیا شما در زندگی خود شخص دیگری را از گذشته خود دارید، باید با او مقابله کنید، ببخشید، و شاید اجازه دهید بار سنگین ای را که در طول تمام عمر خود حمل کرده اید، بگذارید؟ انجام میدهم. شاید من نمی دانم چه رنگی را در این جهان موراکامی نمایندگی می کنم، اما آنچه من می دانم این است که زندگی شامل یک جستجوی مداوم از رویاها، تجربیات و جزئیات روزانه است که زندگی ما را پر از رنگ های درخشان می کند. @ Dont اجازه دهید که الف ها بد شما را! @ برای گوش دادن @ Le Mal du pays @ by Lazar Berman - \u0026 gt؛ http://youtu.be/FDWUvc5wv7U
مشاهده لینک اصلی
کتاب من با تمام دکوراسیون: در افرادی که کتابهای هاروکی موراکامی خوانده می شوند دو تقسیم وجود دارد: اول شخص بودن، کسانی که به جهان خود معتاد هستند؛ یک حوزه متفاوت واقعیت، که در آن زمان و مکان خاص تخیل آزاد شده بود. هنگامی که شما در آن هستید، شما هرگز نمی خواهید به واقعیت برسید مانند یک فرد که اولین نوشیدنی خود را نوشید، احساس سوزش باد را در داخل جمجمه خود احساس می کنید و احساس می کنید که مغز او با یک لبخند درخشان در گوشه ای از او شناور است لب ها و آخرین، طرفداران جنگل های نروژی (بدون آسیب) گاهی اوقات قادر به پذیرش کتاب هایی مانند 1Q84 نخواهند بود. این کتاب برای همه است. این دعوت به گروه جاز موراکامی است. Peter Cat. داستان کامل این حرکت با فرانتس لست روبرو می شود - سال های زیارت @ Le Mal du pays @ بازی توسط لازار برمن (واقعا توصیه می کنم گوش دادن به این قطعه موسیقی قبل از اینکه شما Tsulkur Tazuki بدون رنگ و سال های خود را از زیارت شروع کنید، اگر با آن آشنا نیستید قطعه موسیقی، این واقعا خلق و خوی این کتاب را مانند در جنگل نروژی (این پرنده پرواز کرده است) انجام شده توسط The Beatles در آلبوم لاستیک روح ساخته شده است.) این کتاب واقعا یک مجموعه عظیم از موسیقی record.Beyond ما همه چیز را دریافت ما در کتابهای موراکامی مشتاقانه منتظریم مرگ، زندگی، تاریکی، تنهایی و غیره، اما شما نمی توانید ببینید جهان پارالل، â € œCatsâ €، â € œSardinâ €، â € œUnicorn Skullâ €. اما شما می بینید â € œDreamsâ €، â € œWeird جنسیت و کمی (مشاهده اسپویلر) [غیر تحقق پیش بینی های آستر. (پنهان کردن اسپویلر)] من نمیخواهم درباره طرح زیاد صحبت کنم. همه چیز در مورد دوستی و دلتنگی حفظ و سفر برای بازیابی دوستی از دست رفته در جهان موراکامی است. کتاب مقدس در کتابهای موراکامی، اسرارهایی است که طرح را در حال حرکت می گذرانند، Tsuzukuru Tazaki بدون رنگ و سال های خود را در زمان زیارت، هیچ استثنائی نیست و به سرعت در حال حرکت است و به طور معکوس به 1Q84 است. پارلل â € œParallel جهان در این کتاب است، اما هنوز می توانیم یک درب کوچکی را ببینیم که به سوی واقعیت متفاوتی (که بسیار واقعی است) را از طریق داستانی که توسط Jr.Haida در مورد Midorikawa، The Pianist Jazz در مورد نشانه مرگ و کیسه مرموز که از بالای پیانو نگهداری می شود. قتل یکی از چهار دوست و پاسخ دادن به کسی که مرتکب قتل شده است. و Tsukuru Tazaki رویاهای و رویا وابسته به عشق شهوانی به خارج از خود را به آگاهی خود می لغزد. همه اشکال کلاسی از جهان موازی هستند. در اکثر کتابهای موراکامی، تعداد پرسش هایی که بدون پاسخ باقی مانده اند وجود دارد؛ در اینجا هم همین کار را می کنیم، اما همانطور که همیشه همه ما باید در کنار هم قرار بگیریم فرضیه های خود (این مهم ترین جنبه ای است که من در مورد کتاب های موراکامی می خواهم) مانند گفتگو میان آقای هائدا و میدوریکاوا. حتی اگر قتل رخ دهد، نباید انتظار داشته باشید که کسی که مرتکب شده است، پاسخ بدهد ... همانطور که همیشه وجود دارد به پایان می رسد شل. Tsukuru Tazaki بی رنگ و سالهای زیارت او عمدتا در مورد زندگی، رد و امید به حرکت به جلو بحث می کنند. این ساده است. اگر هیچ ایستگاه وجود نداشته باشد، هیچ قطار آنجا نخواهد ماند. زندگی طولانی و گاهی بی رحمانه است. گاهی اوقات قربانیان مورد نیاز هستند کسی این نقش را دارد. چیزهای زیادی وجود دارد که می تواند درباره Tsukuru Tazaki بدون رنگ و سالهای زیارتش مورد بحث قرار گیرد. از آنجایی که من از الویس پریسلی، دخترم از بهترین دوستم، از زمان خواندن درباره الویس پریسلی خوشم می آید. در یکی از فصل های نهایی، دخترم از بهترین دوستم (مورد علاقه من) را تحسین می کنم.
مشاهده لینک اصلی
من یک بازبینی هستم و منتظر نوشتن نیستم ... بنابراین من به مقاله رابرت جی. Wiersema در پست ملی ارسال، که متاسفانه احساسات من دقیقا تکرار شده است. Colorless Tsukuru Tazaki و سال های خود را از حادثه رمان تکان دهنده از دست دادن و مصالحه، اسرار بی پاسخ و امید شکننده است. گذرگاه های زیبایی و بینش قابل توجهی وجود دارد، و لحظات جادویی و حس وحشی که ما از موراکامی انتظار داریم. در سطح پایینی آن، بیشتر خوانندگان موراکامی را برآورده خواهد کرد. متأسفانه، احتمالا بیشتر از آنکه برآورده شود، برنده نخواهد شد؛ این یک رمان مشکوک است، در تعدادی از سطوح. به طور کلی، به نظر می رسد نامطمئن و پیش بینی نشده است. جایی که موراکامی به راحتی در توصیف چنین چیزهایی مانند صحبت کردن گربه ها و گوسفندان، به نظر می رسد که در اینجا با اصول اولیه تعامل انسان ارتباط دارد. این گفت و گو هموار و ماندگار (فراتر از آن چیزی است که می تواند از طریق فرآیند ترجمه از ژاپنی ها توضیح داده شود)، و روایت خجالت ناکارآمیز است. در حالی که مهم این است که شخصیت Tsukuru چیزی از یک مخزن خالی است (اسم مستعار خود از این واقعیت که چهار تن از دوستان دبیرستانی اش نامی داشتند که به رنگ ها اشاره می کرد و او نمی کرد؛ رنگش به شوخی تبدیل شد که یک ویژگی شخصیتی بود)، موراکامی آن را خیلی دور می برد و Tsukuru از میان احساسات گرایی شدید و کامل فقدان تأثیری که مخفیانه و غیر قابل تحسین است. حتی ساختن رمان احساس ناامنی می کند: بسیار خلاصه و خلاصه (از جمله در فصل آخر)، ممکن است برای فکر کردن که رمان ابتدا در اقساط منتشر شده، ضروری است مرتب سازی بر خلاف. بدون اشتباه: حتی رمان موراکامی ناقص ارزش خواندن و بهتر از بسیاری از گزینه های دیگر در قفسه است. یکی از خواسته ها، هر چند، که بهتر بود. همانطور که در آغاز سال اول قرن بیست ویکم بود، Tsuzukuru Tazaki بدون رنگ و سالهای زیارت او همیشه رمان کوچکتر موراکامی بود. متاسفانه، این نیز یک رمان کوچک است. @ بررسی کننده انگشتان دست خود را بر روی تمام عناصری که برای من در این رمان گم شده بود قرار دادم که خیلی خوشم نیامد خواندن، مثل بقیه سیاره. شخصیت های اصلی فقدان تأثیرات را به طور کامل از بین می برد. من نمی توانستم خودم را برای رضایت او به اندازه کافی مراقب باشم، وقتی که کل ریشه های عاطفی رمان بستگی به همدلی خوانندگان دارد. توضیحات پشت برخی از پازل در قلب داستان به نظر می رسد تصادفی و مجبور، بدون هیچ گونه معنی و معنایی واقعی. کل رمان به نظر می رسید که راه رفتن طولانی و بی روحانه به هیچ وجه، که موراکامی ها معمولا مظنون هستند (یک قطعه موسیقی کلاسیک، یک رویای تکراری، یک وسواس غیر قابل توضیح، و غیره) حرکتی را که معمولا انجام می دهد جمع نمی کند. طعم ماندگاری یکی از ملایم و بی هدف بودن است. بعضی صحنه ها به سمت انتهای زنده بود و به یاد ماندنی بود، اما همه چیز را در ذهنم داشتم که فکر می کردم چقدر از قافیه، خلوص و آرامش @ 1Q84 @ رد شدم.
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب سوکورو تازاکی بی رنگ و سال های زیارتش
خرید کتاب سوکورو تازاکی بی رنگ و سال های زیارتش
جستجوی کتاب سوکورو تازاکی بی رنگ و سال های زیارتش در گودریدز
سوکورو تازاکی بی‌رنگ و سالهای زیارتش با آستانه‌ای به شدت پرکشش شروع می‌شود اما بعد در دو سوم انتهایی چنان افت می‌کند که فرقی ندارد کدام جمله، جمله‌ی آخر کتاب باشد. درباره‌ی جزئیاتش تنها می‌خواهم به بهره‌گیری نویسنده از نماد رنگ‌ها در شخصیت‌پردازی اشاره کنم و اینکه لابد شیرو (به معنی سفید) واقعا تحمل تاریکی را نداشته _چه تاریکی خودش و چه تاریکیِ آمیخته با سوکورو را- که به چنان عاقبتی می‌رسد. ولی وقتی گره‌ی اصلی و محوری رمان باز می‌شود انرژی اندکی در داستان باقی می‌ماند تا خواننده را با خودش همراه کند.
مشاهده لینک اصلی
کتابی که ضرورت ترجمه ی فارسیش انکارناپذیر است کتابی که احتمالا متحمل سانسور های بسیاری شده با این حال رسایی و روانی قلم مترجمش چیزی را از چشم مخاطب فارسی زبان پنهان نکرده ...:)
کتابی شدیدا شفا بخش برای روز های سخت روایتی پر تب و تاب از چیزاهایی که در روزمرگیمان گم می کنیم و هیچ یادمان نمی ماند کجا خودمان را به روزمرگی هایمان باخته ایم...
کتابی که توصیه میکنم با ترجمه امیر مهدی حقیقت از نشر چشمه خوانده شود که بسیار ارزشش را دارد .
ممنون آقای موراکامی و ممنون آقای حقیقت مترجم خوب @سوکورو تازاکی بی رنگ و سال های زیارتش@ ^___^
مشاهده لینک اصلی
افک زدن از Haruki Murakami فاکسیمیل ترین نوع آماتور. تحسین برانگیز، متعالی، اما صرفا به صورت موضعی، مبهم، تقریبا شرم آور و سطحی است. پروسه آسان تا به حال یک بعد بسیار خنده دار وارد شده است. این بدیهی است این همه سادگی، نایس است؛ همه چیز خیلی خوبه ... خالی آیا این (آغاز) سقوط ماجرای بسیار معروف ادبیات معاصر ژاپن ما است؟
مشاهده لینک اصلی
به عنوان یک دوست از Haruki Murakamis، این کتاب من را هیجان زده! به این دلیل که این رمان ترکیبی از یک طرح جذاب و گیج کننده با یک روش زیبا و ساده برای نگاه کردن به زندگی است. من با شیوه های تفکر و قهر و قاطع زندگی با شیوه های اصلی قهرمان شدم، و علاوه بر آن، لذت بردن از یک داستان دوباره در ژاپن، زیرا آن را ناگزیر با فرهنگ ژاپن در هم آمیخته است. متأسفانه، این کتاب با بسیاری از واقعگرائی جادویی همراه نیست، که البته یک ویژگی مشترک از موراکامی هاست. من هیچوقت از دستش ندیدم، چون داستان به تنهایی به خوبی کار می کرد و من فکر می کنم اگر شما مانند موراکامی هستید اما با واقع گرایی جادویی موافق نیستید، این فقط کتاب برای شما خواهد بود. یک داستان در مورد از دست دادن، داستان درباره هویت و یک داستان در مورد یافتن پاسخ به سوالات شما و پر کردن حفره های داخل شما. این فوق العاده بود، و بدون نیاز به گفتن من از طریق آن پرواز در کمتر از یک روز.
مشاهده لینک اصلی
\"شما می توانید خاطرات را پنهان کنید، اما نمی توانید تاریخ را که آنها را تولید کرده اید پاک کنید.\" این به ندرت خواندن دوم موراکامی من است. داشتنKafka در ساحل @ در ذهن من، خواندن فقط چند ماه پیش، من فکر کردم من نیز این تجربه عجیب، فوق العاده و تقریبا phantasmagorical مشابه را پیدا کنید. Colorless Tsukuru Tazaki و سالهای زیارت @ تحت شرایط کاملا متفاوتی نوشته شده است، با این حال آن دسته از ویژگیهای خاص موراکامی را که در سبک او تشخیص می دهند شروع می کند و احتمالا هرکدام از طرفداران موراکامی کاملا با آن آشنا هستند: جاز، رویاهای نمادین، فانتزی های جنسی، تجربیات متافیزیکی، سفر به ذهن ناخودآگاه شخصیت. Tsukuru Tasaki (نام آن یعنی @ To build @) متعلق به یک گروه ترکیبی از پنج دوست است. هر یک از اسامی آنها یک رنگ را نشان می دهد و همچنین هر کدام از آنها دارای کیفیت یا استعداد خاصی هستند به جز Tsukuru، حداقل این که چگونه به طور مداوم احساس می کند. پس از یک رویداد ناگهانی و غیر منتظره، Tsukuru به سادگی از این گروه ناقص قطع می شود. او عمیقا تحت تأثیر این موضوع قرار گرفته و بدون دریافت یا درخواست توضیح او تصمیم به ترک توکیو، جایی که او مهندس می شود و برای یک شرکت که ایستگاه های قطار را می سازد کار می کند. Tsukuru نه تنها نگوا را ترک می کند، بلکه تلاش می کند تا بر این قسمت تاریک زندگی اش غلبه کند، او نیز در دسترس نیست که دوستان جدیدی را از ترس از تجربه مجدد در زندگی خود باز دارد. @ چون من هیچ حس خودم ندارم من شخصیتی ندارم، هیچ رنگ درخشان. من چیزی برای ارائه ندارم همیشه مشکل من بوده است. من مانند یک ظرف خالی احساس میکنم من یک شکل دارم، من حدس می زنم، به عنوان یک ظرف، اما هیچ چیز در داخل وجود دارد .... @ آیا شما تا به حال این احساس، متعلق نیست؟ مهم نیست چقدر سعی می کنید، فقط به اندازه بقیه گروه خود ساخته اید. آیا شما فقط به عنوان شخصیت اصلی این داستان بی رنگ هستید؟ اگر تا به حال این احساسات داشته باشید، احتمالا مبارزه عاطفی تسوکورو را خواهید فهمید. این داستان به نظر می رسد به عنوان یک ساده، اما در همه نیست، درخشندگی این کتاب نه در یک طرح پیچیده و یا استفاده دقیق از زبان است، اما بیشتر در دادن خواننده توانایی تجربه تنهایی، تنهایی شخصیت. برای من،Colorless Tsukuru Tazaki و سالهای زیارت @ بیش از یک خواندن مانند لذت بردن از ملودی نرم، بیش از حد فکر کردن و یا تجزیه و تحلیل آن، فقط آرامش بخش و اجازه دادن به خود من تجربه مخلوطی از احساسات و افکار تسکووروس. این کتاب دقیقا همانند قطعه موسیقی پیانو است که موراکامی ما را در این مراسم ارائه می دهد:Years of Pilgrim @، این روایت جریان خونریزی بسیار آرام و صاف از شعر را به شما می دهد که به سادگی شما را فریب می دهد. @ Tsukuru Tazaki بی رنگ و سال های خود را برای زیارت @ نه تنها در مورد تنهایی، داستان افسردگی پشت این مرد جوان، بلکه در مورد دوستی است. در اواسط چنین خلایی، Tsukuru سارا را پیدا می کند که دوست منحصر به فرد ما در زندگی ما موفق به پیدا کردن است که به ما کمک می کند تا با ترس هایمان مقابله کنیم، درد های ما را تبدیل به یک راهنمای فوق العاده، کسی که دست ما را از طریق یک سفر طولانی برای پیدا کردن خود و فرصتی دیگر را برای یک بار دیگر به شما نشان می دهیم. @ این چیز فوق العاده بود که بتواند واقعا کسی را دوست داشته باشد - احساس خیلی واقعی بود، بنابراین غرورآفرین بود. او در این مدت چنین احساسی نداشت. شاید او تا به حال هرگز قبل از. نه اینکه همه چیز در مورد آن فوق العاده بود: قفسه سینه او، او دشوار بود تنفس، و ترس، نوسان تیره، او را نگه داشته بود. اما در حال حاضر حتی این نوع درد به بخش مهمی از احساسات تبدیل شده است. او نمی خواست اجازه دهد که این احساس را از درکش بیرون کند. پس از از دست دادن، او ممکن است هرگز در این گرما دوباره رخ دهد. اگر او مجبور بود آن را از دست بدهد، او خود را از دست می دهد. آیا شما در زندگی خود شخص دیگری را از گذشته خود دارید، باید با او مقابله کنید، ببخشید، و شاید اجازه دهید بار سنگین ای را که در طول تمام عمر خود حمل کرده اید، بگذارید؟ انجام میدهم. شاید من نمی دانم چه رنگی را در این جهان موراکامی نمایندگی می کنم، اما آنچه من می دانم این است که زندگی شامل یک جستجوی مداوم از رویاها، تجربیات و جزئیات روزانه است که زندگی ما را پر از رنگ های درخشان می کند. @ Dont اجازه دهید که الف ها بد شما را! @ برای گوش دادن @ Le Mal du pays @ by Lazar Berman - \u0026 gt؛ http://youtu.be/FDWUvc5wv7U
مشاهده لینک اصلی
کتاب من با تمام دکوراسیون: در افرادی که کتابهای هاروکی موراکامی خوانده می شوند دو تقسیم وجود دارد: اول شخص بودن، کسانی که به جهان خود معتاد هستند؛ یک حوزه متفاوت واقعیت، که در آن زمان و مکان خاص تخیل آزاد شده بود. هنگامی که شما در آن هستید، شما هرگز نمی خواهید به واقعیت برسید مانند یک فرد که اولین نوشیدنی خود را نوشید، احساس سوزش باد را در داخل جمجمه خود احساس می کنید و احساس می کنید که مغز او با یک لبخند درخشان در گوشه ای از او شناور است لب ها و آخرین، طرفداران جنگل های نروژی (بدون آسیب) گاهی اوقات قادر به پذیرش کتاب هایی مانند 1Q84 نخواهند بود. این کتاب برای همه است. این دعوت به گروه جاز موراکامی است. Peter Cat. داستان کامل این حرکت با فرانتس لست روبرو می شود - سال های زیارت @ Le Mal du pays @ بازی توسط لازار برمن (واقعا توصیه می کنم گوش دادن به این قطعه موسیقی قبل از اینکه شما Tsulkur Tazuki بدون رنگ و سال های خود را از زیارت شروع کنید، اگر با آن آشنا نیستید قطعه موسیقی، این واقعا خلق و خوی این کتاب را مانند در جنگل نروژی (این پرنده پرواز کرده است) انجام شده توسط The Beatles در آلبوم لاستیک روح ساخته شده است.) این کتاب واقعا یک مجموعه عظیم از موسیقی record.Beyond ما همه چیز را دریافت ما در کتابهای موراکامی مشتاقانه منتظریم مرگ، زندگی، تاریکی، تنهایی و غیره، اما شما نمی توانید ببینید جهان پارالل، â € œCatsâ €، â € œSardinâ €، â € œUnicorn Skullâ €. اما شما می بینید â € œDreamsâ €، â € œWeird جنسیت و کمی (مشاهده اسپویلر) [غیر تحقق پیش بینی های آستر. (پنهان کردن اسپویلر)] من نمیخواهم درباره طرح زیاد صحبت کنم. همه چیز در مورد دوستی و دلتنگی حفظ و سفر برای بازیابی دوستی از دست رفته در جهان موراکامی است. کتاب مقدس در کتابهای موراکامی، اسرارهایی است که طرح را در حال حرکت می گذرانند، Tsuzukuru Tazaki بدون رنگ و سال های خود را در زمان زیارت، هیچ استثنائی نیست و به سرعت در حال حرکت است و به طور معکوس به 1Q84 است. پارلل â € œParallel جهان در این کتاب است، اما هنوز می توانیم یک درب کوچکی را ببینیم که به سوی واقعیت متفاوتی (که بسیار واقعی است) را از طریق داستانی که توسط Jr.Haida در مورد Midorikawa، The Pianist Jazz در مورد نشانه مرگ و کیسه مرموز که از بالای پیانو نگهداری می شود. قتل یکی از چهار دوست و پاسخ دادن به کسی که مرتکب قتل شده است. و Tsukuru Tazaki رویاهای و رویا وابسته به عشق شهوانی به خارج از خود را به آگاهی خود می لغزد. همه اشکال کلاسی از جهان موازی هستند. در اکثر کتابهای موراکامی، تعداد پرسش هایی که بدون پاسخ باقی مانده اند وجود دارد؛ در اینجا هم همین کار را می کنیم، اما همانطور که همیشه همه ما باید در کنار هم قرار بگیریم فرضیه های خود (این مهم ترین جنبه ای است که من در مورد کتاب های موراکامی می خواهم) مانند گفتگو میان آقای هائدا و میدوریکاوا. حتی اگر قتل رخ دهد، نباید انتظار داشته باشید که کسی که مرتکب شده است، پاسخ بدهد ... همانطور که همیشه وجود دارد به پایان می رسد شل. Tsukuru Tazaki بی رنگ و سالهای زیارت او عمدتا در مورد زندگی، رد و امید به حرکت به جلو بحث می کنند. این ساده است. اگر هیچ ایستگاه وجود نداشته باشد، هیچ قطار آنجا نخواهد ماند. زندگی طولانی و گاهی بی رحمانه است. گاهی اوقات قربانیان مورد نیاز هستند کسی این نقش را دارد. چیزهای زیادی وجود دارد که می تواند درباره Tsukuru Tazaki بدون رنگ و سالهای زیارتش مورد بحث قرار گیرد. از آنجایی که من از الویس پریسلی، دخترم از بهترین دوستم، از زمان خواندن درباره الویس پریسلی خوشم می آید. در یکی از فصل های نهایی، دخترم از بهترین دوستم (مورد علاقه من) را تحسین می کنم.
مشاهده لینک اصلی
من یک بازبینی هستم و منتظر نوشتن نیستم ... بنابراین من به مقاله رابرت جی. Wiersema در پست ملی ارسال، که متاسفانه احساسات من دقیقا تکرار شده است. Colorless Tsukuru Tazaki و سال های خود را از حادثه رمان تکان دهنده از دست دادن و مصالحه، اسرار بی پاسخ و امید شکننده است. گذرگاه های زیبایی و بینش قابل توجهی وجود دارد، و لحظات جادویی و حس وحشی که ما از موراکامی انتظار داریم. در سطح پایینی آن، بیشتر خوانندگان موراکامی را برآورده خواهد کرد. متأسفانه، احتمالا بیشتر از آنکه برآورده شود، برنده نخواهد شد؛ این یک رمان مشکوک است، در تعدادی از سطوح. به طور کلی، به نظر می رسد نامطمئن و پیش بینی نشده است. جایی که موراکامی به راحتی در توصیف چنین چیزهایی مانند صحبت کردن گربه ها و گوسفندان، به نظر می رسد که در اینجا با اصول اولیه تعامل انسان ارتباط دارد. این گفت و گو هموار و ماندگار (فراتر از آن چیزی است که می تواند از طریق فرآیند ترجمه از ژاپنی ها توضیح داده شود)، و روایت خجالت ناکارآمیز است. در حالی که مهم این است که شخصیت Tsukuru چیزی از یک مخزن خالی است (اسم مستعار خود از این واقعیت که چهار تن از دوستان دبیرستانی اش نامی داشتند که به رنگ ها اشاره می کرد و او نمی کرد؛ رنگش به شوخی تبدیل شد که یک ویژگی شخصیتی بود)، موراکامی آن را خیلی دور می برد و Tsukuru از میان احساسات گرایی شدید و کامل فقدان تأثیری که مخفیانه و غیر قابل تحسین است. حتی ساختن رمان احساس ناامنی می کند: بسیار خلاصه و خلاصه (از جمله در فصل آخر)، ممکن است برای فکر کردن که رمان ابتدا در اقساط منتشر شده، ضروری است مرتب سازی بر خلاف. بدون اشتباه: حتی رمان موراکامی ناقص ارزش خواندن و بهتر از بسیاری از گزینه های دیگر در قفسه است. یکی از خواسته ها، هر چند، که بهتر بود. همانطور که در آغاز سال اول قرن بیست ویکم بود، Tsuzukuru Tazaki بدون رنگ و سالهای زیارت او همیشه رمان کوچکتر موراکامی بود. متاسفانه، این نیز یک رمان کوچک است. @ بررسی کننده انگشتان دست خود را بر روی تمام عناصری که برای من در این رمان گم شده بود قرار دادم که خیلی خوشم نیامد خواندن، مثل بقیه سیاره. شخصیت های اصلی فقدان تأثیرات را به طور کامل از بین می برد. من نمی توانستم خودم را برای رضایت او به اندازه کافی مراقب باشم، وقتی که کل ریشه های عاطفی رمان بستگی به همدلی خوانندگان دارد. توضیحات پشت برخی از پازل در قلب داستان به نظر می رسد تصادفی و مجبور، بدون هیچ گونه معنی و معنایی واقعی. کل رمان به نظر می رسید که راه رفتن طولانی و بی روحانه به هیچ وجه، که موراکامی ها معمولا مظنون هستند (یک قطعه موسیقی کلاسیک، یک رویای تکراری، یک وسواس غیر قابل توضیح، و غیره) حرکتی را که معمولا انجام می دهد جمع نمی کند. طعم ماندگاری یکی از ملایم و بی هدف بودن است. بعضی صحنه ها به سمت انتهای زنده بود و به یاد ماندنی بود، اما همه چیز را در ذهنم داشتم که فکر می کردم چقدر از قافیه، خلوص و آرامش @ 1Q84 @ رد شدم.
مشاهده لینک اصلی