رمان دریا نوشته جان بنویل در سال ۲۰۰۵ به چاپ رسید و توانست نویسنده را در همان سال برنده جوایز متعدد از جمله من بوکر نماید. داستان در ابتدا همانند اسم آن ساده و سر راست به نظر می‌آید با زمینه‌ای آشنا: «یکی از آن کتاب‌های باریک و برازنده که در مورد خاطرات و پشیمانی‌هاست؛ که در آن یک راوی پیر خواننده را با خود در محیطی نیمه روستایی به دوران کودکی‌اش می‌برد و خواننده در تمام مدت می‌داند که پایانی وحشتناک یا حادثه‌ای تکان دهنده در انتظار اوست که بعد از آن هیچ چیز مثل سابق درست نمی شود. گذشته‌ها مانند کشوری بیگانه است.
خرید کتاب دریا
جستجوی کتاب دریا در گودریدز
معرفی کتاب دریا از نگاه کاربران
چه اتفاقی افتاد؟ آیا واقعا از طریق همه ی این پروسه های بیش از حد فرورفته، تنها به لعن Banville برای تولید اشاره به رستگاری در پایان این اصطلاحنامه-گدازه گلی خام؟ با تشکر از شما جایزه بوکر برای خنده یک کیفیت دیگر. نقل قول کافی برای افرادی که شک دارند، می گوید: @ صبح زدن نه به راه رفتن بلکه گزاف گویی، بلکه به عنوان یک توپ بالشتک نیمه پائین که از ضربات پی در پی نفوذ کننده از گذشته بیرون می آید، ناخوشایند است. @ تو باید شوخی کنی جان: اینجا اینجا من به balliteration می گویم در اینجا برای خستگی مطلق. یا اینکه در موردDeedle Deedle این جهانی ... @ اگر برخی از نابغه علمی می تواند به من بگوید که این عصاره به معنی ID در بدهی شما. پس از آن جایزه بوکر از پاشنه گانگنوزی خود را از تصویب.
مشاهده لینک اصلی
مکس موردن قدیمی است. او فقط همسرش، آنا و تلاشش را برای مقابله با این ضرر به دست آورده است و او را مجبور به بازنگری در گذشته هایی که پیش از او بوده است. من امیدوارم او به دنبال آغاز، منبع کسی که خودش است، شکل دادن به خودش، خود خودش است که مطمئن نیست که او در همه از آن خشنود است. من می توانم با مهاجم فرانسوی با مرگ مواجه باشم. من به این سن رسیده ام وقتی که از دست دادن مردم وقوع بیش از حد مکرر می شود. فراتر از آن، طغیان مرگ خود است که در آرنج او قرار دارد، این واقعیت که هر یک از ما در هر لحظه ممکن است از بین برود. در یک دنیای تغییر دائمی، یک تغییر نهایی است و برای هر یک از ما، چیزها هیچ تغییری نمی کنند. اما پس از آن، در چه لحظه ای از تمام لحظات ما، زندگی کاملا تغییر نکرده است، تا زمانی که تغییر نهایی نهایی همه â € من اغلب خودم را به عکس های خانوادگی خانوادگی نگاه می کنم و با این واقعیت که هر فردی که می دانست یا عاشق این افراد می شود، رفته است. هیچکس زنده نیست که تنها حافظه ای از آنها داشته باشد. آنها کاملا و واقعا پاک شده اند. یک لحظه از زندگی آنها به هیچ وجه به زمین تعلق ندارد، مگر اینکه کسی فرصتی برای نوشتن یک حافظه مشترک داشته باشد. ما تنها تا زمانی که ما نیز می میریم، مرده را با خود حمل می کنیم، کمی در زمان، و سپس حاملان خود را در نوبه خود به نوبه خود، و به همین ترتیب به نسل های غیر قابل تصور. من آنا را به یاد می آورم، دختر ما کلر آنا را حفظ خواهد کرد و من را به یاد خواهد آورد، پس کلر از بین خواهد رفت و کسانی خواهند ماند که او را به یاد می آورند، اما نه ما، و این انحلال نهایی ما خواهد بود. »و سپس سوال نهایی: آیا ما حتی زمانی که ما جهان را با آنها به اشتراک می گذاریم حتی مردم را می شناسیم؟ چقدر می دانیم و یا درک یکدیگر و یا حتی خودمان؟ â،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،، | آیا کل بوم یک روز خالی است؟ من متوجه شدم که چقدر کمی او را می شناختم، منظورم این است که چقدر ضامن من او را می دانم، چقدر نافذ. من خودم را برای این سرزنش نمی کنم شاید من باید آیا خیلی تنبل بودم، خیلی بی توجه بودم، خیلی جذاب بودم؟ بله، تمام این چیزها، و در عین حال من نمی توانم فکر کنم این موضوع سرزنش است، این فراموش کردن، این شناخته شده نیست. من فكر مي كنم، به جاي آن كه دانستم، بيش از حد انتظار داشتم. من خیلی کمی از خودم می دانم، چطور باید فکر کنم دیگران را بدانم؟ دریای شما را برای فکر کردن و شماری از سوالاتی که به نظر می رسد مربوط به زندگی شما به همان اندازه به حداکثر شما می رسد را ترک می کند. من اعتقاد دارم که بنویل به طور کلی مردم را درک می کند و قادر به ترجمه آن به فردی است که بسیار خاص است. داستان غیرقابل تحسین و گاه ناخوشایند است، شخصیتهای خسته کننده و عادی، شگفتی های بزرگی نیست که خیلی تعجب آور است. چه چیزی ارزشمند است، برای من، موضوعاتی است که از طریق آن بافته می شوند و به ما یادآوری می کنند که ما حداکثر؛ حداکثر ماست
مشاهده لینک اصلی
سبک عرفانی: 2 عکاسی: 2Depth از شخصیت ها: 2 احساس کلی زیبایی: 1 اصالت: 3Entertaining: 1Emotional Reaction: 1 تحریک عقلانی: 3 Relevance Societies: 2Writerly الهام: 1Average = 1.8 من فکر می کنم این از یک روش نوین اولیه رنج می برد؛ توصیف چیزی است که چیزی است، نه چیزی که چیزی است. اگر شخصیت ها، یک داستان یا نوعی تنش دراماتیک در این شمع جادویی بلند وجود داشته باشد، آن را زیر وزن عناصری بی پایان و جملات باطنی دفن شده است. من شروع کردم واقعا موضعم را تایید می کنم که یک واژگان بزرگ به نوشتن فوق العاده ای نمی افزاید. در واقع این دو تقریبا متقابلا منحصر به فرد هستند. بسیاری از آثار فوق العاده ای از ادبیات وجود دارد که از مقدار باور نکردنی و پیچیدگی کلمات استفاده می کنند؛ لولیتا، انجیل بی انتها، Absalom، Absalom! (خوب، قطعا بحث انگیز است). اما همانطور که پاپا ارنست ثابت کرد بارها و بارها کلمات کلیدی به معنای احساسات بزرگ نیست! من گفتم که مهم است واژگان خود را گسترش دهم تا گزینه های بیشتری برای انتخاب وجود داشته باشد. من فکر نمیکنم که برای خودت از واژه های بزرگ استفاده کنی. باید به دقت انتخاب کنید تا نوشتاری کامل از عبارت در آن لحظات جالبی مشخص شود. یا واژگان شما خیلی بزرگ است و مغز شما خیلی بزرگ است که می توانید در هر سبک، ژانر یا موقعیتی بنویسید! دریای ادبیات عالی نیست. این نویسنده به شدت سعی در نوشتن ادبیات عالی دارد. این کتاب به دنبال مردی است که در معرض تلفات آسیب دیده قرار دارد و از زمان به زمان به حرکت در می آید تا یک مرد را از طریق حافظه اش به حرکت درآورد تا بتواند همه چیز را درک کند. با وجود این توجیه جهش افراطی در زمان، آن را به من نگفت. در عوض آن را به من فشار داد. من تا به حال کمی برای گرفتن بر روی. شاید این نکته بود؛ برای شبیه سازی اتیل ثابت آب در اقیانوس. اما دوباره آن را به من احساس هر چیزی برای شخصیت ها و یا خطوط قطعه. با Banville انجام نشده است. خیلی زود خواندن کتاب شواهد. من واقعا چیزهای زیادی در مورد آن شنیده ام و من برای آن هیجان زده هستم. بعد از تمام بررسی های مبهم کارهای بانویل، این یکی کاملا نا امید شد. خوب، به چیزهای بزرگتر و بهتر!
مشاهده لینک اصلی
کشف جان بنویل در سال گذشته یک اتفاق شگفت انگیز بود. گیتار آبی یکی از خواندن مورد علاقه من در سال 2015 بود و یکی از رمانهای مورد علاقه من است. دوره زمانی. بنابراین من هر دو هیجان زده و مضطرب به خواندن دریای، Banville آرم برنده جایزه من بوکر، زیرا من از ته دل ناامید شدم. مامانم راضی ام که می گویم من دوست دارم جان پنبه! خیلی زیاد. بطور غیر عادی نوشتن او مرا مأیوس می کند. نوشتن او مرا مصرف می کند توصیف و استعاره او آثار هنری است. راه خود را با کلمات، نوبت از عبارات تعجب آور و آه، خیلی شگفت انگیز! آه آهی کشیدم هر لحظه عجیب و غریب است. هر عبارتی جلا است، گاهی اوقات به زرق و برق دار خیره کننده، و آن را به شما و شما تعجب تعجب - چگونه او این کار را انجام می دهد! منو یا نه، بنویل تبدیل به معیار شده است که علیه آن داستان های ادبی را اندازه گیری می کند. تا آنجا که به نظر می رسد باید Banville مورد مطالعه قرار گیرد. از آنجا که او منحصر به فرد و تعجب آور است، و یک wordmith. من همه چیز را از دست می دهم که در مورد هواداری از روایت شخص اول صحبت کرده ام. اگر زودتر Banville را بخوانم، نمی توانم چنین بیانیه ای را بیان کنم. دریای رمان شخصیت رانده شده است. راوی Max Marden، دلتنگی در پنجاه سالگی است. پس از مرگ همسرش، آنا، مادر تنها فرزندش، کلر، ماکس قادر به حرکت است. Heâ € ™ s مبهم و عمدتا در گذشته زندگی می کند. تابستان خاصی از دوران کودکی او، زمانی که او گرایش ها را ملاقات کرد، جزئیات بسیار زیادی به یاد می آورد. او بوی، طعم و احساسات آن زمان را در شهر کوچکی از دریا یاد می گیرد. بانویل مسیر خود را از طریق حال و گذشته به صورت یکپارچه راه میاندازد. اتفاقات کنونی و گذشته در هم آمیخته اند ذهن سرگردان است و خاطرات و احساسات خاصی به وجود می آیند. چگونه ذهن شگفت انگیز است، حتی در موارد متداول ترین. @ شادی در دوران کودکی متفاوت بود. این موضوع خیلی ساده بود: انباشت، گرفتن چیزها - تجربیات جدید، احساسات جدید - و استفاده از آنها مانند بسیاری از کاشی های جلا به چیزی که هرگز خواهد بود غواصی فوق العاده به پایان رسید از خود. در گیتار آبی\nروش بانویل برای توصیف افراد، به ویژه افرادی که راوی را دوست دارد، مرا به سوی خود جلب کرد - آه، نه، شما فقط این را نگفتید! شما می بینید، Banville آیا به طور موثر در مورد آن زیبایی را به عنوان ما به خواندن استفاده می شود. توصیفهای او از مردم مانند نویسندگان دیگری نیست. به عنوان مثال دختر کلاهبردار کلر را در نظر بگیرید. â € œWhat سن او در حال حاضر، بیست چیزی است. من مطمئن نیستم او بسیار روشن است، کاملا بلوز زدن. با این حال، زیبا نیستم، قبول کردم که مدتها پیش به خودم. نمی توانم وانمود کنم که ناامیدی نیست، زیرا امیدوار بودم که آنا دیگر باشد. او بیش از حد قد بلند است و موهای زنگ زده او درشت و بی نظیر است و در صورت چهره ای که در حال رشد است، به صورت غیرمنتظره ایستادگی می کند و هنگامی که لبخند می زند لبخند فوق العاده اش را نشان می دهد، درخشان و سفید و صورتی است. با این پاهای اسپیندولی و سوزن بزرگ، این مو، گردن بلند به ویژه â € | با این حال، او شجاع است و بهترین خود و جهان را می سازد. او تا به حال شوخ طبعی، به طرز وحشیانه طنز آمیز، راه به دست آوردن او، که برای بسیاری از دختران ungainly رایج است. â € | عزیز Claire، دختر شیرین من .â € دیدن آنچه که من منظورم؟ حداکثر هیچ شخصی با توصیف شخصی خود نیست. در مورد این فوق العاده دقیق، من فکر کردم، در مورد توضیح از گرفتن توسط خود بازتاب خود را مبهوت کرد؟ \"زمانی بود که من کاملا دوست داشتم آنچه را که در شیشه ای دیدم دیدم، اما دیگر. در حال حاضر من مضطرب و بیش از مبهم، توسط visasa که به طرز ناگهانی به نظر می رسد وجود دارد، هرگز در هر چیزی که من انتظار دارم. من یک تقلید از خودم، یک شکل غم انگیز ریز ریز در یک ماسک هالووین ساخته شده از sagging، لاستیک صورتی خاکستری ساخته شده است که بیش از یک شبیه سازی گذرا به تصویری از آنچه که من به نظر می رسد، من به شدت در سر من نگه داشته «و این خیلی بیشتر از این است. این رمان، تا حد زیادی، در مورد غم و اندوه است. درباره مرگ و تنهایی. از آنجا که شاید شاید تمام عمر زندگی بیش از یک آمادگی طولانی برای ترک آن نباشد. »در مورد این رمان بسیار می توان گفت و تجزیه و تحلیل کرد. بررسی های بهتر و شفاف تر از آن وجود دارد. من فقط یک فانی هستم که کاملا توسط John Banville نوشته شده است. باز هم من کمان می دهم
مشاهده لینک اصلی
دریای یکی از آن کتاب های نادر است که من نه تنها آن را کنار گذاشتم، بلکه بعدا به یک فروشگاه دست دوم نیز فروختم. برنده جایزه بوکر، به شدت در rec.arts.books و تعداد انگشت شماری از انجمن های اینترنتی که من در آن روز ها مکرر، و یک pastel از نقاشی over-pictorial. صادقانه بگویم، بسیاری از این سفر بسیار کوتاه را به Banvillea به غیر از بی پایان به یاد نمی آورند، و من به معنای توصیف بی انتها و تصویری از آسمان \"شکل و رنگ ابرها، هر چند آن را تحسین یا ممنوعیت، آیا باد یا غلیظ، کاملا آبی یا چند لایه. در همین حال، آنچه که برای این داستان به تصویب رسید، پیشرفت کرد، به هیچ وجه قابل مشاهده، خاطرات پونسی یک درهم و برهمی در مورد رابطه او با فضای خالی یک دختر. به طور معمول من کاملا اجازه می دهم که اجازه دهم که نویسنده متن کامل را در اختیار داشته باشد تا سر یک داستان کامل را بگذراند. اما این کتاب خاص، پاها را لرزان و سوت زده، در حالی که یک بیت از آسمان را پس از دیگری سپری می کند پوست من در زمان رکورد.
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب دریا
خرید کتاب دریا
جستجوی کتاب دریا در گودریدز
مشاهده لینک اصلی
مکس موردن قدیمی است. او فقط همسرش، آنا و تلاشش را برای مقابله با این ضرر به دست آورده است و او را مجبور به بازنگری در گذشته هایی که پیش از او بوده است. من امیدوارم او به دنبال آغاز، منبع کسی که خودش است، شکل دادن به خودش، خود خودش است که مطمئن نیست که او در همه از آن خشنود است. من می توانم با مهاجم فرانسوی با مرگ مواجه باشم. من به این سن رسیده ام وقتی که از دست دادن مردم وقوع بیش از حد مکرر می شود. فراتر از آن، طغیان مرگ خود است که در آرنج او قرار دارد، این واقعیت که هر یک از ما در هر لحظه ممکن است از بین برود. در یک دنیای تغییر دائمی، یک تغییر نهایی است و برای هر یک از ما، چیزها هیچ تغییری نمی کنند. اما پس از آن، در چه لحظه ای از تمام لحظات ما، زندگی کاملا تغییر نکرده است، تا زمانی که تغییر نهایی نهایی همه â € من اغلب خودم را به عکس های خانوادگی خانوادگی نگاه می کنم و با این واقعیت که هر فردی که می دانست یا عاشق این افراد می شود، رفته است. هیچکس زنده نیست که تنها حافظه ای از آنها داشته باشد. آنها کاملا و واقعا پاک شده اند. یک لحظه از زندگی آنها به هیچ وجه به زمین تعلق ندارد، مگر اینکه کسی فرصتی برای نوشتن یک حافظه مشترک داشته باشد. ما تنها تا زمانی که ما نیز می میریم، مرده را با خود حمل می کنیم، کمی در زمان، و سپس حاملان خود را در نوبه خود به نوبه خود، و به همین ترتیب به نسل های غیر قابل تصور. من آنا را به یاد می آورم، دختر ما کلر آنا را حفظ خواهد کرد و من را به یاد خواهد آورد، پس کلر از بین خواهد رفت و کسانی خواهند ماند که او را به یاد می آورند، اما نه ما، و این انحلال نهایی ما خواهد بود. »و سپس سوال نهایی: آیا ما حتی زمانی که ما جهان را با آنها به اشتراک می گذاریم حتی مردم را می شناسیم؟ چقدر می دانیم و یا درک یکدیگر و یا حتی خودمان؟ â،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،، | آیا کل بوم یک روز خالی است؟ من متوجه شدم که چقدر کمی او را می شناختم، منظورم این است که چقدر ضامن من او را می دانم، چقدر نافذ. من خودم را برای این سرزنش نمی کنم شاید من باید آیا خیلی تنبل بودم، خیلی بی توجه بودم، خیلی جذاب بودم؟ بله، تمام این چیزها، و در عین حال من نمی توانم فکر کنم این موضوع سرزنش است، این فراموش کردن، این شناخته شده نیست. من فكر مي كنم، به جاي آن كه دانستم، بيش از حد انتظار داشتم. من خیلی کمی از خودم می دانم، چطور باید فکر کنم دیگران را بدانم؟ دریای شما را برای فکر کردن و شماری از سوالاتی که به نظر می رسد مربوط به زندگی شما به همان اندازه به حداکثر شما می رسد را ترک می کند. من اعتقاد دارم که بنویل به طور کلی مردم را درک می کند و قادر به ترجمه آن به فردی است که بسیار خاص است. داستان غیرقابل تحسین و گاه ناخوشایند است، شخصیتهای خسته کننده و عادی، شگفتی های بزرگی نیست که خیلی تعجب آور است. چه چیزی ارزشمند است، برای من، موضوعاتی است که از طریق آن بافته می شوند و به ما یادآوری می کنند که ما حداکثر؛ حداکثر ماست
مشاهده لینک اصلی
سبک عرفانی: 2 عکاسی: 2Depth از شخصیت ها: 2 احساس کلی زیبایی: 1 اصالت: 3Entertaining: 1Emotional Reaction: 1 تحریک عقلانی: 3 Relevance Societies: 2Writerly الهام: 1Average = 1.8 من فکر می کنم این از یک روش نوین اولیه رنج می برد؛ توصیف چیزی است که چیزی است، نه چیزی که چیزی است. اگر شخصیت ها، یک داستان یا نوعی تنش دراماتیک در این شمع جادویی بلند وجود داشته باشد، آن را زیر وزن عناصری بی پایان و جملات باطنی دفن شده است. من شروع کردم واقعا موضعم را تایید می کنم که یک واژگان بزرگ به نوشتن فوق العاده ای نمی افزاید. در واقع این دو تقریبا متقابلا منحصر به فرد هستند. بسیاری از آثار فوق العاده ای از ادبیات وجود دارد که از مقدار باور نکردنی و پیچیدگی کلمات استفاده می کنند؛ لولیتا، انجیل بی انتها، Absalom، Absalom! (خوب، قطعا بحث انگیز است). اما همانطور که پاپا ارنست ثابت کرد بارها و بارها کلمات کلیدی به معنای احساسات بزرگ نیست! من گفتم که مهم است واژگان خود را گسترش دهم تا گزینه های بیشتری برای انتخاب وجود داشته باشد. من فکر نمیکنم که برای خودت از واژه های بزرگ استفاده کنی. باید به دقت انتخاب کنید تا نوشتاری کامل از عبارت در آن لحظات جالبی مشخص شود. یا واژگان شما خیلی بزرگ است و مغز شما خیلی بزرگ است که می توانید در هر سبک، ژانر یا موقعیتی بنویسید! دریای ادبیات عالی نیست. این نویسنده به شدت سعی در نوشتن ادبیات عالی دارد. این کتاب به دنبال مردی است که در معرض تلفات آسیب دیده قرار دارد و از زمان به زمان به حرکت در می آید تا یک مرد را از طریق حافظه اش به حرکت درآورد تا بتواند همه چیز را درک کند. با وجود این توجیه جهش افراطی در زمان، آن را به من نگفت. در عوض آن را به من فشار داد. من تا به حال کمی برای گرفتن بر روی. شاید این نکته بود؛ برای شبیه سازی اتیل ثابت آب در اقیانوس. اما دوباره آن را به من احساس هر چیزی برای شخصیت ها و یا خطوط قطعه. با Banville انجام نشده است. خیلی زود خواندن کتاب شواهد. من واقعا چیزهای زیادی در مورد آن شنیده ام و من برای آن هیجان زده هستم. بعد از تمام بررسی های مبهم کارهای بانویل، این یکی کاملا نا امید شد. خوب، به چیزهای بزرگتر و بهتر!
مشاهده لینک اصلی
کشف جان بنویل در سال گذشته یک اتفاق شگفت انگیز بود. گیتار آبی یکی از خواندن مورد علاقه من در سال 2015 بود و یکی از رمانهای مورد علاقه من است. دوره زمانی. بنابراین من هر دو هیجان زده و مضطرب به خواندن دریای، Banville آرم برنده جایزه من بوکر، زیرا من از ته دل ناامید شدم. مامانم راضی ام که می گویم من دوست دارم جان پنبه! خیلی زیاد. بطور غیر عادی نوشتن او مرا مأیوس می کند. نوشتن او مرا مصرف می کند توصیف و استعاره او آثار هنری است. راه خود را با کلمات، نوبت از عبارات تعجب آور و آه، خیلی شگفت انگیز! آه آهی کشیدم هر لحظه عجیب و غریب است. هر عبارتی جلا است، گاهی اوقات به زرق و برق دار خیره کننده، و آن را به شما و شما تعجب تعجب - چگونه او این کار را انجام می دهد! منو یا نه، بنویل تبدیل به معیار شده است که علیه آن داستان های ادبی را اندازه گیری می کند. تا آنجا که به نظر می رسد باید Banville مورد مطالعه قرار گیرد. از آنجا که او منحصر به فرد و تعجب آور است، و یک wordmith. من همه چیز را از دست می دهم که در مورد هواداری از روایت شخص اول صحبت کرده ام. اگر زودتر Banville را بخوانم، نمی توانم چنین بیانیه ای را بیان کنم. دریای رمان شخصیت رانده شده است. راوی Max Marden، دلتنگی در پنجاه سالگی است. پس از مرگ همسرش، آنا، مادر تنها فرزندش، کلر، ماکس قادر به حرکت است. Heâ € ™ s مبهم و عمدتا در گذشته زندگی می کند. تابستان خاصی از دوران کودکی او، زمانی که او گرایش ها را ملاقات کرد، جزئیات بسیار زیادی به یاد می آورد. او بوی، طعم و احساسات آن زمان را در شهر کوچکی از دریا یاد می گیرد. بانویل مسیر خود را از طریق حال و گذشته به صورت یکپارچه راه میاندازد. اتفاقات کنونی و گذشته در هم آمیخته اند ذهن سرگردان است و خاطرات و احساسات خاصی به وجود می آیند. چگونه ذهن شگفت انگیز است، حتی در موارد متداول ترین. @ شادی در دوران کودکی متفاوت بود. این موضوع خیلی ساده بود: انباشت، گرفتن چیزها - تجربیات جدید، احساسات جدید - و استفاده از آنها مانند بسیاری از کاشی های جلا به چیزی که هرگز خواهد بود غواصی فوق العاده به پایان رسید از خود. در گیتار آبی\nروش بانویل برای توصیف افراد، به ویژه افرادی که راوی را دوست دارد، مرا به سوی خود جلب کرد - آه، نه، شما فقط این را نگفتید! شما می بینید، Banville آیا به طور موثر در مورد آن زیبایی را به عنوان ما به خواندن استفاده می شود. توصیفهای او از مردم مانند نویسندگان دیگری نیست. به عنوان مثال دختر کلاهبردار کلر را در نظر بگیرید. â € œWhat سن او در حال حاضر، بیست چیزی است. من مطمئن نیستم او بسیار روشن است، کاملا بلوز زدن. با این حال، زیبا نیستم، قبول کردم که مدتها پیش به خودم. نمی توانم وانمود کنم که ناامیدی نیست، زیرا امیدوار بودم که آنا دیگر باشد. او بیش از حد قد بلند است و موهای زنگ زده او درشت و بی نظیر است و در صورت چهره ای که در حال رشد است، به صورت غیرمنتظره ایستادگی می کند و هنگامی که لبخند می زند لبخند فوق العاده اش را نشان می دهد، درخشان و سفید و صورتی است. با این پاهای اسپیندولی و سوزن بزرگ، این مو، گردن بلند به ویژه â € | با این حال، او شجاع است و بهترین خود و جهان را می سازد. او تا به حال شوخ طبعی، به طرز وحشیانه طنز آمیز، راه به دست آوردن او، که برای بسیاری از دختران ungainly رایج است. â € | عزیز Claire، دختر شیرین من .â € دیدن آنچه که من منظورم؟ حداکثر هیچ شخصی با توصیف شخصی خود نیست. در مورد این فوق العاده دقیق، من فکر کردم، در مورد توضیح از گرفتن توسط خود بازتاب خود را مبهوت کرد؟ \"زمانی بود که من کاملا دوست داشتم آنچه را که در شیشه ای دیدم دیدم، اما دیگر. در حال حاضر من مضطرب و بیش از مبهم، توسط visasa که به طرز ناگهانی به نظر می رسد وجود دارد، هرگز در هر چیزی که من انتظار دارم. من یک تقلید از خودم، یک شکل غم انگیز ریز ریز در یک ماسک هالووین ساخته شده از sagging، لاستیک صورتی خاکستری ساخته شده است که بیش از یک شبیه سازی گذرا به تصویری از آنچه که من به نظر می رسد، من به شدت در سر من نگه داشته «و این خیلی بیشتر از این است. این رمان، تا حد زیادی، در مورد غم و اندوه است. درباره مرگ و تنهایی. از آنجا که شاید شاید تمام عمر زندگی بیش از یک آمادگی طولانی برای ترک آن نباشد. »در مورد این رمان بسیار می توان گفت و تجزیه و تحلیل کرد. بررسی های بهتر و شفاف تر از آن وجود دارد. من فقط یک فانی هستم که کاملا توسط John Banville نوشته شده است. باز هم من کمان می دهم
مشاهده لینک اصلی
دریای یکی از آن کتاب های نادر است که من نه تنها آن را کنار گذاشتم، بلکه بعدا به یک فروشگاه دست دوم نیز فروختم. برنده جایزه بوکر، به شدت در rec.arts.books و تعداد انگشت شماری از انجمن های اینترنتی که من در آن روز ها مکرر، و یک pastel از نقاشی over-pictorial. صادقانه بگویم، بسیاری از این سفر بسیار کوتاه را به Banvillea به غیر از بی پایان به یاد نمی آورند، و من به معنای توصیف بی انتها و تصویری از آسمان \"شکل و رنگ ابرها، هر چند آن را تحسین یا ممنوعیت، آیا باد یا غلیظ، کاملا آبی یا چند لایه. در همین حال، آنچه که برای این داستان به تصویب رسید، پیشرفت کرد، به هیچ وجه قابل مشاهده، خاطرات پونسی یک درهم و برهمی در مورد رابطه او با فضای خالی یک دختر. به طور معمول من کاملا اجازه می دهم که اجازه دهم که نویسنده متن کامل را در اختیار داشته باشد تا سر یک داستان کامل را بگذراند. اما این کتاب خاص، پاها را لرزان و سوت زده، در حالی که یک بیت از آسمان را پس از دیگری سپری می کند پوست من در زمان رکورد.
مشاهده لینک اصلی