خانم Dalloway یک رمان از ویرجینیا وولف است که جزئیات روز در زندگی Clarissa Dalloway، یک زن باستانی داستانی در جنگ جهانی اول پس از جنگ جهانی اول است. این یکی از رمان های معروف ترین وولف است.
از دو داستان کوتاه خانم Dalloway در باند خیابان و ناتمام نخست وزیر ساخته شده است. این رمان به آمادگی کلاریس برای یک مهمانی که او آن شب را میزبانی خواهد کرد، می پردازد. با نگاه داخلی، داستان به جلو و عقب در زمان و در داخل و خارج از شخصیت ذهن برای ساخت تصویری از زندگی Clarissas و ساختار اجتماعی میان جنگی حرکت می کند. در اکتبر 2005، خانم Dalloway در فهرست مجلات TIME از 100 رمان رمان انگلیسی که از سال 1923 نوشته شده بود، شامل شد.
خرید کتاب خانم دلوی
جستجوی کتاب خانم دلوی در گودریدز
معرفی کتاب خانم دلوی از نگاه کاربران
در واقع من باعث می شود کتابی از ویرجینیا وولف را فقط 3 ستاره بگذارم، اما من نمی توانم این را بیش از این، از آنجایی که من سه ماهه آخر این کتاب را خوانده ام. ویرجینیا وولف یک نویسنده واقعا با استعداد بود و من هر قطعه ای از داستان غیر داستانی را دوست دارم که تا به حال خوانده ام، اما این خیلی خوبه که خیلی خوبه. دیدگاه های مختلفی وجود داشت که دائما در حال تغییر و تقاطع بودند و همه چیز در یک متن طولانی بدون هر فصل نوشته شده بود. این فقط بر سر من گذشت و به ویژه جریان آگاهی، بعد از چند لحظه از خواندن خسته شدم. ممکن است سعی کنید این بار دیگر چند بار خواندنش را داشته باشم، اما فکر می کنم در حال حاضر به غیر از داستان خودم نگاه می کنم و نمی توانم صبر کنم تا خواندن یک اتاق از خود را به زودی.
مشاهده لینک اصلی
احزاب! احزاب! احزاب! هدف آنها چیست؟ آیا آنها تصور می کردند که ما را خوشحال کنند؟ یا برای نزدیکتر شدن مردم؟ یا به خودمان، خانواده های ما و دختران دلپذیر ما افتخار کنیم؟ یا رضایت خاصی را به ما بسپاریم که از آنهایی که نومید میشویم؟ یا برای ایجاد دوستان جدیدی که ممکن است ما دوباره دیدن نکنیم؟ یا خود را در میان دیگران در سالن حزب شلوغ خود بیگانه کنید؟ یا ما را با داستان های وحشتناکی که در احزاب می شنویم تحریک می کنند. هر وقت او به یک مهمانی رسید، این احساس را داشت که چیزی جز خودش نبود، و هر یک به یک شکل غیر واقع بینانه بود؛ بسیار واقعی تر در یکی دیگر. به نظر می رسید که او، خانم، فکر می کرد که بخشی از لباس هایش، تا حدودی از راه های عادی خود گرفته می شد، تا حدی پس زمینه است. \"هیچ چیز در دنیا برای بعضی از زنان به عنوان ازدواج وجود ندارد.\" Dalloway در زندگی او ناراضی بود. او فکر کرد که مراقبت دنیوی او برای صفوف و جامعه هنوز به نظر می رسد او را تحقیر. خانم Dalloway به نظر می رسید فکر می کنم که پیتر در حکم دولتی بود از او بود، با امور عشق عجیب و غریب و همه چیز. این یکی از بخش های مورد علاقه من در طرح است و این منجر به این می شود: آیا هر کسی می تواند درک کند که زندگی او چیست؟ آیا زن می تواند درک کند که عشق او چیست؟ ادامه ...
مشاهده لینک اصلی
یک لیمو که امکان شخصیت سلطنتی، یک هواپیمای تابلو نقاشی را فراهم می کند، لحظات کوتاهی است که مردم را از خود بیرون می زند، گسستگی عادت های روزمره آنها. از طريق طناب شلوغ، پر جنب و جوش و بافته شده، نقاط جابجايي، ما از طريق شخصيت هاي مختلف چشم و ذهن مي بينيم. وولف سنت را فراموش می کند، تحسین می کند که در زمان ما هنوز هم درخشان است. زمان، یک موضوع اصلی در خانم Dalloway به روش های مهم است. در سال 1925، جنگ به پایان رسید. بریتانیا تلاش می کند به تعریف خود از زندگی بازگردد. با استفاده از تجربیات و آیین های قبلی، زمان برای از بین بردن وحشت های جنگی منتظر است. چه عاملی برای گرفتن یک روز است. اشتباهات گسترده ای از محتوا در روز هنگامی که کسی تلاش می کند که خودش نباشد. توجه به ایمنی نقش ها از صداهای، عطر، صدای، وقایع روز برخورد برخوردار است. در هنگام نگارش در مورد از دست دادن زندگی زندگی پس از جنگ او همچنین در مورد روان فرد و مانور آن، دور از خود واقعی و امکانات چالش خود را می نویسد. ما از فرد به فرد منتقل می کنیم، وضعیت به وضعیت، به طوری که به طور مسطح هیچ موضوعات از انتقال وجود دارد. هر شخصیت به طور ناخودآگاه فاصله ای ناخوشایند از خود و راهبردهای خود برای پوشش انزوای خود دارد. Hollowessness گذر زمان را به عنوان شخصیت ها تعریف می کند و وسوسه می شود که به زندگی آنها بپردازد. با این حال، آنها همچنان ادامه می دهند، روزانه مبارزه برای بقا، طبقات متوسطه روزمره، ثروتمند - جایی که وللف در زمان بیان خود از تمایلاتش، مخلوق خود را با اهداف خود می گذارد - مشوق های مردانه با سیاست های موفقیت، جلسات جلسات کمیته برای ارائه کمک و کمک به بسیاری از دلایل خوب با قلب سرد است. این افتخار بود که تماشای زندگی را به یک استخر متوسطی تماشا کند. Clarrissa Dalloways باید زمان را به عنوان دیگران در کلاس خود گذراند، با توجه به برنامه های اجتماعی پرتاب و حضور در احزاب. ارزش های آن براساس چه کسی از سوی کسی دعوت شده، انجام شده و ظاهر می شود. او 52 ساله بود، طرفدار جلا. ضعیف و بیهوده من او را دوست نداشتم من تا به حال Woolf به اندازه کافی خواندن ایمان ندارم. نه ایمان مذهبی، کارگران معجزهآمیز خود را تحسین نمیکنند، بلکه در حال دانستن جایی که او در حال رفتن است و با استفاده از شکوه نوشتنش به من مراجعه میکند. کلارریسا قهرمان من می شود. در میان اعمال روانشناختی، احساسات با تحریف جامعه، عشق، مذهب، تخصص حرفه ای خود شناخته شده، او به چشم انداز خود اجازه می دهد. حتی در حوادثی که روایت می شود، ما به ذهنمان وارد می شویم، زیرا آن را می فهمد که تسلیم، غرور، خستگی، فاصله رو به رشد از مرکز نیست. در طول این لحظات ما با ترس از پیر شدن، عدم وجود معنا مواجه می شویم. آنچه او می خواهد این است که Clarissa ببیند خودش را ببیند. بنابراین کمی فرصت، به طوری کوچک است که در حال تعقیب افراد با خود و جامعه ی پسا جنگ لرزان برای به دست آوردن یک زندگی اجتماعی که از آنها گرفته شده است و به نظر می رسد با پیروی از محاسبات و فرمول های قبلی به دست نیامده است. کشف حادثه بین تمسخر و میانجیگری است، زیرا انتظار میرود که گذار وجود داشته باشد. اشاره به خودکشی است. مرگ با راه رفتن به دریا. گزارش شده است که وولف این کتاب را در یک دوره سالمندی نوشت. چشم او با وضوح متمرکز شده است. او شاهد خودکشی جمعی از افرادی بود که خود را ترک کردند، زندگی خود را از دست دادند تا از گرسنگی جنگ و چشماندازهای ممکن منتظر بمانند. آنها درون خود جنگیدند و وزن روحیه و عادت را ترک کردند. این جهان درونی جهان است وولف ما را با کلمات ملایم، جبرئیل و جلا می گیرد. فردی که مایل است از سنت ادبی جدا شود. یک زن جنجالی برای نوشتن نام خود، نام خود، برای رها کردن یک پیام به یک جهان محو.
مشاهده لینک اصلی
ویرجینیا وولف، استفاده از مونولوگ داخلی، در عین حال، در یادبود، در مقایسه با گفته های جویس، بسیار جالب، فکری، تاریخی و مستعد شکوفا است. آن را از فرد به فرد، تقریبا پروانه مانند حرکت می کند، در اینجا و آنجا بیرون می آید و پنجره را باز می کند یا یک منظره ای از زمان را به نمایش می گذارد یا فقط از طریق نگاه شخصیت نگاه می کند. شخصیت هایی که خانم دالووی ساکن هستند، بسیار نمونه هایی از این نقل قول در مورد اکثر مردم زندگی می کنند و از بی حوصلگی آرام است. گذشته در امواج بر آنها و از بین می رود، فرصت های ناپدید صحبت می کنند از فراموشی، خوشبختی و یا ترس، و یا پشیمانی و یا لذت از سال رفته توسط تحریک تمام حرکات و افکار این یک روز ژوئن خوب است. این کمال این رمان است - ذهن انسان مدرن در تمام پیچیدگی های مقدماتی آن نقاشی شده است، انسانیت این موجودات به قلمرو اسطوره بزرگ بازگشته است. این ایده Proust از زمان از دست رفته است (این شبکه مشغول کار زیر پوست هر عمل ما است) که روایت پشت سر خانم Dalloway است. Proust تاثیر قابل توجهی در اینجا، اما تنها در موضوع و لحن، تنها در نفوذ مشاهده آگاهی انسان واقعا سبک Woolf با Marcel کم است، فراتر از آداب معاشرت از نقطه ضعف در محیط وسواس. هیچ جملهای طولانی مدت یا ساختار جملات بی نهایت وجود ندارد. نوشتن ساده است، اما زبان او، انگلیسی غنی، ظریف و منصفانه است که او را از هم جدا می کند. این یک سمفونی است. اگر دیدگاه کلاسیک یک اثر هنری موفقیت آمیز وحدت، یکپارچگی، ثبات باشد، مطمئنا خانم دالوی یک کلاسیک است. هیچ چیز در اینجا گم نشده است و هیچ چیز به نظر نمی رسد؛ بلکه این یک ترکیب دقیق است که ساخت و ساز می شود، در حالی که همیشه به عقب برمی گرداند، همیشه در هم آمیخته است، اما همچنان با اصرار بیگ بنگ، حلقه هایی که در هوا پخش می شوند، حرکت می کنند. زمان به اندازه Dalloways یا Sally یا Peter یا Septimus حضور دارد و زمان در این رمان نیروی کششی، انعطاف پذیر، مصرفی و تسلیحاتی است. این خود را با یک جسد سنگین تعویض می کند و یا آن را به آرامی فرد را به یک لحظه جادویی در جوانان خود می کشاند، اما همیشه آن را در واقعیت عمل می کند، نه به عنوان یک چیز ثابت، اندازه گیری، بلکه به عنوان یک جنبه از یک دولت عاطفی. رمان همچنین سازنده بزرگ فضا است. خیابان های لندن با جمعیت زیادی زنده هستند، پارک ها با عاشقان و کالسکه ها و حیوانات و آهنگ های پرنده و درختان ارتعاشی، نور خورشید و ابرها در همه صحنه ها تاثیر می گذارند. همیشه زندگی ضربان قلب است، فکر همیشه ضربان دارد - یک نیروی زندگی عالی در این کلمات کار می کند. من از لحاظ عاطفی در یک رمان از پروست سرمایه گذاری نکرده ام، و گاهی اوقات آن را یکی می کند. وولف این احساس دلتنگی مبهم را برای آنچه که در زندگی زودگذر بوده است، چه چیزی نمی دانست، لذت های بالقوه یا جایگزین هایی که ما در پیروی از یک مسیر، و نه دیگر، قربانی کردیم، همیشه به نظر می رسد که ما را در لحظات بسیار دلنشین دنبال می کنیم ؛ اما همان قدر که او در آنچه که ما را حفظ می کند، خوشبختی است که در هر روز به ما می چسبد، لذت های کوچک و احساسات و خاطرات بزرگ که به ما کمک می کنند؛ نه تنها تحمل می کند، بلکه شادی می کند.
مشاهده لینک اصلی
این بسیار بازنگری نیست به عنوان یک اعلام تسلیم. هنگامی که در مقدمه ای که این کتاب قابل مقایسه با جیمز جویس \"یلیسس\" است، من شروع به جستجوی پرچم سفید خودم کردم. واقعا نمی توانم با جریان آزمایشی پروسس آگاهی بدون هیچ گفت وگو انجام بدهم. من حتی نمی توانم با فقدان علامت نقل قول مقابله کنم. من تقریبا یک ساعت به خانم دلووی گوش می دادم و نمی توانستم هر نوع طرح را تشخیص دهم. خانم در اطراف لندن سرگردان است و می بیند که هیجان زخم ها (WTF)، درختان در حال چرخش در مورد، گاو گاو و غیره است. تا زمانی که او شروع به پریدن از گوزن زدن در مورد گنجشک های خونین که در کلمات یونانی chirping بود، من آماده بود تا یک دونده. هرچند که کمی از گفتوگو پیدا کردم، اما می رود: «نگاهی به او می اندازد»، او به او التماس کرد. اما چه چیزی برای دیدن وجود دارد؟ چند گوسفند این همه بود. \"Oookay، Iâ € ™ m خاموش توجه: من نمی دانم کتاب را بی اعتبار، فقط donâ € ™ T را به من آن را بخوانید لطفا! اوه و یک ستاره در این زمینه به معنای\" من به طور جدی نمی تواند خواندن آن چیزی نیست که شما آن را بدانید. و خانم DallowayJesus شما را بیشتر از شما می شناسد. منو دوست داری
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب خانم دلوی
از دو داستان کوتاه خانم Dalloway در باند خیابان و ناتمام نخست وزیر ساخته شده است. این رمان به آمادگی کلاریس برای یک مهمانی که او آن شب را میزبانی خواهد کرد، می پردازد. با نگاه داخلی، داستان به جلو و عقب در زمان و در داخل و خارج از شخصیت ذهن برای ساخت تصویری از زندگی Clarissas و ساختار اجتماعی میان جنگی حرکت می کند. در اکتبر 2005، خانم Dalloway در فهرست مجلات TIME از 100 رمان رمان انگلیسی که از سال 1923 نوشته شده بود، شامل شد.
خرید کتاب خانم دلوی
جستجوی کتاب خانم دلوی در گودریدز
مشاهده لینک اصلی
احزاب! احزاب! احزاب! هدف آنها چیست؟ آیا آنها تصور می کردند که ما را خوشحال کنند؟ یا برای نزدیکتر شدن مردم؟ یا به خودمان، خانواده های ما و دختران دلپذیر ما افتخار کنیم؟ یا رضایت خاصی را به ما بسپاریم که از آنهایی که نومید میشویم؟ یا برای ایجاد دوستان جدیدی که ممکن است ما دوباره دیدن نکنیم؟ یا خود را در میان دیگران در سالن حزب شلوغ خود بیگانه کنید؟ یا ما را با داستان های وحشتناکی که در احزاب می شنویم تحریک می کنند. هر وقت او به یک مهمانی رسید، این احساس را داشت که چیزی جز خودش نبود، و هر یک به یک شکل غیر واقع بینانه بود؛ بسیار واقعی تر در یکی دیگر. به نظر می رسید که او، خانم، فکر می کرد که بخشی از لباس هایش، تا حدودی از راه های عادی خود گرفته می شد، تا حدی پس زمینه است. \"هیچ چیز در دنیا برای بعضی از زنان به عنوان ازدواج وجود ندارد.\" Dalloway در زندگی او ناراضی بود. او فکر کرد که مراقبت دنیوی او برای صفوف و جامعه هنوز به نظر می رسد او را تحقیر. خانم Dalloway به نظر می رسید فکر می کنم که پیتر در حکم دولتی بود از او بود، با امور عشق عجیب و غریب و همه چیز. این یکی از بخش های مورد علاقه من در طرح است و این منجر به این می شود: آیا هر کسی می تواند درک کند که زندگی او چیست؟ آیا زن می تواند درک کند که عشق او چیست؟ ادامه ...
مشاهده لینک اصلی
یک لیمو که امکان شخصیت سلطنتی، یک هواپیمای تابلو نقاشی را فراهم می کند، لحظات کوتاهی است که مردم را از خود بیرون می زند، گسستگی عادت های روزمره آنها. از طريق طناب شلوغ، پر جنب و جوش و بافته شده، نقاط جابجايي، ما از طريق شخصيت هاي مختلف چشم و ذهن مي بينيم. وولف سنت را فراموش می کند، تحسین می کند که در زمان ما هنوز هم درخشان است. زمان، یک موضوع اصلی در خانم Dalloway به روش های مهم است. در سال 1925، جنگ به پایان رسید. بریتانیا تلاش می کند به تعریف خود از زندگی بازگردد. با استفاده از تجربیات و آیین های قبلی، زمان برای از بین بردن وحشت های جنگی منتظر است. چه عاملی برای گرفتن یک روز است. اشتباهات گسترده ای از محتوا در روز هنگامی که کسی تلاش می کند که خودش نباشد. توجه به ایمنی نقش ها از صداهای، عطر، صدای، وقایع روز برخورد برخوردار است. در هنگام نگارش در مورد از دست دادن زندگی زندگی پس از جنگ او همچنین در مورد روان فرد و مانور آن، دور از خود واقعی و امکانات چالش خود را می نویسد. ما از فرد به فرد منتقل می کنیم، وضعیت به وضعیت، به طوری که به طور مسطح هیچ موضوعات از انتقال وجود دارد. هر شخصیت به طور ناخودآگاه فاصله ای ناخوشایند از خود و راهبردهای خود برای پوشش انزوای خود دارد. Hollowessness گذر زمان را به عنوان شخصیت ها تعریف می کند و وسوسه می شود که به زندگی آنها بپردازد. با این حال، آنها همچنان ادامه می دهند، روزانه مبارزه برای بقا، طبقات متوسطه روزمره، ثروتمند - جایی که وللف در زمان بیان خود از تمایلاتش، مخلوق خود را با اهداف خود می گذارد - مشوق های مردانه با سیاست های موفقیت، جلسات جلسات کمیته برای ارائه کمک و کمک به بسیاری از دلایل خوب با قلب سرد است. این افتخار بود که تماشای زندگی را به یک استخر متوسطی تماشا کند. Clarrissa Dalloways باید زمان را به عنوان دیگران در کلاس خود گذراند، با توجه به برنامه های اجتماعی پرتاب و حضور در احزاب. ارزش های آن براساس چه کسی از سوی کسی دعوت شده، انجام شده و ظاهر می شود. او 52 ساله بود، طرفدار جلا. ضعیف و بیهوده من او را دوست نداشتم من تا به حال Woolf به اندازه کافی خواندن ایمان ندارم. نه ایمان مذهبی، کارگران معجزهآمیز خود را تحسین نمیکنند، بلکه در حال دانستن جایی که او در حال رفتن است و با استفاده از شکوه نوشتنش به من مراجعه میکند. کلارریسا قهرمان من می شود. در میان اعمال روانشناختی، احساسات با تحریف جامعه، عشق، مذهب، تخصص حرفه ای خود شناخته شده، او به چشم انداز خود اجازه می دهد. حتی در حوادثی که روایت می شود، ما به ذهنمان وارد می شویم، زیرا آن را می فهمد که تسلیم، غرور، خستگی، فاصله رو به رشد از مرکز نیست. در طول این لحظات ما با ترس از پیر شدن، عدم وجود معنا مواجه می شویم. آنچه او می خواهد این است که Clarissa ببیند خودش را ببیند. بنابراین کمی فرصت، به طوری کوچک است که در حال تعقیب افراد با خود و جامعه ی پسا جنگ لرزان برای به دست آوردن یک زندگی اجتماعی که از آنها گرفته شده است و به نظر می رسد با پیروی از محاسبات و فرمول های قبلی به دست نیامده است. کشف حادثه بین تمسخر و میانجیگری است، زیرا انتظار میرود که گذار وجود داشته باشد. اشاره به خودکشی است. مرگ با راه رفتن به دریا. گزارش شده است که وولف این کتاب را در یک دوره سالمندی نوشت. چشم او با وضوح متمرکز شده است. او شاهد خودکشی جمعی از افرادی بود که خود را ترک کردند، زندگی خود را از دست دادند تا از گرسنگی جنگ و چشماندازهای ممکن منتظر بمانند. آنها درون خود جنگیدند و وزن روحیه و عادت را ترک کردند. این جهان درونی جهان است وولف ما را با کلمات ملایم، جبرئیل و جلا می گیرد. فردی که مایل است از سنت ادبی جدا شود. یک زن جنجالی برای نوشتن نام خود، نام خود، برای رها کردن یک پیام به یک جهان محو.
مشاهده لینک اصلی
ویرجینیا وولف، استفاده از مونولوگ داخلی، در عین حال، در یادبود، در مقایسه با گفته های جویس، بسیار جالب، فکری، تاریخی و مستعد شکوفا است. آن را از فرد به فرد، تقریبا پروانه مانند حرکت می کند، در اینجا و آنجا بیرون می آید و پنجره را باز می کند یا یک منظره ای از زمان را به نمایش می گذارد یا فقط از طریق نگاه شخصیت نگاه می کند. شخصیت هایی که خانم دالووی ساکن هستند، بسیار نمونه هایی از این نقل قول در مورد اکثر مردم زندگی می کنند و از بی حوصلگی آرام است. گذشته در امواج بر آنها و از بین می رود، فرصت های ناپدید صحبت می کنند از فراموشی، خوشبختی و یا ترس، و یا پشیمانی و یا لذت از سال رفته توسط تحریک تمام حرکات و افکار این یک روز ژوئن خوب است. این کمال این رمان است - ذهن انسان مدرن در تمام پیچیدگی های مقدماتی آن نقاشی شده است، انسانیت این موجودات به قلمرو اسطوره بزرگ بازگشته است. این ایده Proust از زمان از دست رفته است (این شبکه مشغول کار زیر پوست هر عمل ما است) که روایت پشت سر خانم Dalloway است. Proust تاثیر قابل توجهی در اینجا، اما تنها در موضوع و لحن، تنها در نفوذ مشاهده آگاهی انسان واقعا سبک Woolf با Marcel کم است، فراتر از آداب معاشرت از نقطه ضعف در محیط وسواس. هیچ جملهای طولانی مدت یا ساختار جملات بی نهایت وجود ندارد. نوشتن ساده است، اما زبان او، انگلیسی غنی، ظریف و منصفانه است که او را از هم جدا می کند. این یک سمفونی است. اگر دیدگاه کلاسیک یک اثر هنری موفقیت آمیز وحدت، یکپارچگی، ثبات باشد، مطمئنا خانم دالوی یک کلاسیک است. هیچ چیز در اینجا گم نشده است و هیچ چیز به نظر نمی رسد؛ بلکه این یک ترکیب دقیق است که ساخت و ساز می شود، در حالی که همیشه به عقب برمی گرداند، همیشه در هم آمیخته است، اما همچنان با اصرار بیگ بنگ، حلقه هایی که در هوا پخش می شوند، حرکت می کنند. زمان به اندازه Dalloways یا Sally یا Peter یا Septimus حضور دارد و زمان در این رمان نیروی کششی، انعطاف پذیر، مصرفی و تسلیحاتی است. این خود را با یک جسد سنگین تعویض می کند و یا آن را به آرامی فرد را به یک لحظه جادویی در جوانان خود می کشاند، اما همیشه آن را در واقعیت عمل می کند، نه به عنوان یک چیز ثابت، اندازه گیری، بلکه به عنوان یک جنبه از یک دولت عاطفی. رمان همچنین سازنده بزرگ فضا است. خیابان های لندن با جمعیت زیادی زنده هستند، پارک ها با عاشقان و کالسکه ها و حیوانات و آهنگ های پرنده و درختان ارتعاشی، نور خورشید و ابرها در همه صحنه ها تاثیر می گذارند. همیشه زندگی ضربان قلب است، فکر همیشه ضربان دارد - یک نیروی زندگی عالی در این کلمات کار می کند. من از لحاظ عاطفی در یک رمان از پروست سرمایه گذاری نکرده ام، و گاهی اوقات آن را یکی می کند. وولف این احساس دلتنگی مبهم را برای آنچه که در زندگی زودگذر بوده است، چه چیزی نمی دانست، لذت های بالقوه یا جایگزین هایی که ما در پیروی از یک مسیر، و نه دیگر، قربانی کردیم، همیشه به نظر می رسد که ما را در لحظات بسیار دلنشین دنبال می کنیم ؛ اما همان قدر که او در آنچه که ما را حفظ می کند، خوشبختی است که در هر روز به ما می چسبد، لذت های کوچک و احساسات و خاطرات بزرگ که به ما کمک می کنند؛ نه تنها تحمل می کند، بلکه شادی می کند.
مشاهده لینک اصلی
این بسیار بازنگری نیست به عنوان یک اعلام تسلیم. هنگامی که در مقدمه ای که این کتاب قابل مقایسه با جیمز جویس \"یلیسس\" است، من شروع به جستجوی پرچم سفید خودم کردم. واقعا نمی توانم با جریان آزمایشی پروسس آگاهی بدون هیچ گفت وگو انجام بدهم. من حتی نمی توانم با فقدان علامت نقل قول مقابله کنم. من تقریبا یک ساعت به خانم دلووی گوش می دادم و نمی توانستم هر نوع طرح را تشخیص دهم. خانم در اطراف لندن سرگردان است و می بیند که هیجان زخم ها (WTF)، درختان در حال چرخش در مورد، گاو گاو و غیره است. تا زمانی که او شروع به پریدن از گوزن زدن در مورد گنجشک های خونین که در کلمات یونانی chirping بود، من آماده بود تا یک دونده. هرچند که کمی از گفتوگو پیدا کردم، اما می رود: «نگاهی به او می اندازد»، او به او التماس کرد. اما چه چیزی برای دیدن وجود دارد؟ چند گوسفند این همه بود. \"Oookay، Iâ € ™ m خاموش توجه: من نمی دانم کتاب را بی اعتبار، فقط donâ € ™ T را به من آن را بخوانید لطفا! اوه و یک ستاره در این زمینه به معنای\" من به طور جدی نمی تواند خواندن آن چیزی نیست که شما آن را بدانید. و خانم DallowayJesus شما را بیشتر از شما می شناسد. منو دوست داری
مشاهده لینک اصلی