نخستین رمان تونی موریسون از زمانی که او جایزه نوبل ادبیات را به دست آورد، بهشت با صحنه های وحشتناکی از خشونت عظیم باز می شود و وقایع آن را در یک شهر کوچکی از سیاه پوستان در روستای اوکلاهاما باز می کند. جامعه ی مردسالار روبی بر پایه ی حقوق بشر و ترس از حقوق بشر ساخته شده است. بنیان گذار برده های آزادگان و بازماندگان در حال خروج از دنیای خصمانه. اما هفده مایل دورتر، گروه دیگری از تبعیدیان در سرزمین وعده داده شده خود جمع شده اند.
تونی موریسون، در پروسه ای که با ریتم، عظمت و قصه غم انگیز یک شعر حماسی روبروست، تئوری موریسون را به شدت تحت تأثیر باورهای سختگیرانه خود قرار می دهد، همانطور که او بافت فرهنگ و تاریخ، حافظه و افسانه را به مدیتیشن فراموش نشدنی نژاد، دین، جنسیت و دور - گذشته که همیشه حضور دارد.
خرید کتاب بهشت
جستجوی کتاب بهشت در گودریدز
معرفی کتاب بهشت از نگاه کاربران
درباره نیمه راه از طریق رمان، در دوران برف و باران Anna Flood در موهای طبیعی خود، تقریبا آن را مورد علاقه من از آثار تونی موریسون اعلام کرد که در واقع آن را رمان مورد علاقه من تمام دوران ، از آنجا که این حافظه توسط \"یازده\" برای 15 سال گذشته اشغال شده است. در پایان رمان من کاملا راضی نیستم، اما هنوز هم قصد دارم در طول عمر من چندین بار آن را بخوانم. من واقعا احساس نیاز به خلاصه طرح و یا تم ها از رمان، فقط می خواهم به تصورات من. همیشه خواندن لذت بخش بود، و گاهی احساس راحتی کرد. Iâ € ™ متر مطمئن شوید که آیا داستان است که حتی که پیچیده نیست، اما آپاندیس توضیح تاریخچه از شهرهای Haven و روبی قطعا کمک خواهد کرد، همراه با شجره نامه از برخی از انواع، شبیه به Faulknerâ € ™ ثانیه آپاندیس و خانواده Compson درخت در نسخه های بعدی \"Sound and Fury\". تقریبا دو ساعت طول کشید تا بخشی را به نام پاتریشیا بخوانم که فقط 32 صفحه است، زیرا من مجبور شدم به شدت تمرکز کنم تا بتوانم تاریخچه های خانوادگی را در سر من مرتب نگه دارم. در اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد از اوکلاهما لذت بردم. من می دانم که بسیاری از خوانندگان ناامید شده اند که رمان در طول حل و فصل غرب غایب نیست، اما من تمایل به شهرهای کوچکی در قرن بیستم میلادی را دارم که در آثار لری مک مارتری دیده می شود. این شهرهایی هستند که در کلرادو بزرگ شده بودند، بنابراین شهر روبی بسیار مفهومی بود. آنچه که بیشتر در رمان های تونی موریسون ارتباط می یابم این است که شخصیت ها، به ویژه زن ها، در گذشته شگفت زده می شوند، و اغلب با برخی از ناراحتی به یک موضوع تبدیل می شوند. مردم در شهر های کوچک می توانند خاطرات طولانی ای درباره اشتباهات گذشته داشته و به فاکنر نقل قول کنند، \"گذشته هرگز مرده است. این حتی گذشته نیست. رمان دارای موضوعاتی است که به شدت درگیر آن هستند: Booker T. Washington در مقابل WEB DuBois، سازماندهی مجدد غرب توسط سیستم بزرگراه، نقش میراث بومیان آمریکایی در آفریقا تاریخ آمریکا (به صورت موازی در بافت موهای سیاه در خانواده Blackhorse اشاره شده است)، کاهش شهرهای کوچک پس از جنگ جهانی دوم، عدم تملک سیاهان پس از پایان بازسازی. چیزی که ما داریم: دوقلوها یا نزدیکان خواهر و برادر، حس مفصل شجره نامه، دیدگاه شهر کوچک در مورد ویتنام و جنبش حقوق مدنی و بسیاری از مشکالت با تن پوست. من خیلی بیشتر از شهر انجیل گرفته بودم که در اصل من فکر میکردم تنظیم اولیه است. من توصیف ساخت و ساز اصلی Convent را به عنوان یک عمارت خدشهدار دوست داشتم، اما ساکنانی که بعد از Mavis و Gigi ظاهر شدند، اعصابم را گرفتند. من هیچ مشکلی با \"پایان مضمونی\" نداشتم که من فکر نمی کردم همه این عرفانی بود. من با ارواح خویشاوندان مرحوم که فقط می خواستم سلام و احوال بشنوم، برخورد داشتم، بنابراین برای من یک معامله بزرگ نبود. من با این احساس که جهان که در آن زندگی می کنیم، درست و صحیح، باید به بهشت برسیم. با گفتن این است که در جایی دیگر باید یافت شود یا اینکه بهشت چنان شکننده است که باید محافظت شود، ما خودمان را برای انجام کارهای وحشتناک به همنوعانمان آماده می کنیم. شهروندان روبی آنچه را که از آن دفاع کرده اند، ایجاد کرده اند. سعی نکنید از خواندن این کتاب با گوش دادن به کتاب صوتی بیرون بیایید. من شروع به گوش دادن به آن کردم پس از اینکه رمان را تکمیل کردم فقط به خاطر اینکه می خواهم صدای تونی موریسون را بشنوم. کتاب صوتی مختصر و کم اهمیت است. با یک کتاب مانند این شما باید فقط hunker پایین و زمان خود را. شیطان در جزئیات است.
مشاهده لینک اصلی
شجاعانه به طوری که آنها آن را به مدت طولانی در یک بازبینی که خوانده ام می نامند. با توجه به SAR، او را از abstrusus لاتین، مخفی، به این معنی â € œrecóndito، درک دشوار و inteligenciaâ € می آید. در فرصتی دیگر، یک دانش آموز علم زبان است indignó زیرا کتاب از یک نویسنده â € OEDE categorÃaâ خود € در میان خواندن اجباری از یک موضوع بود. خشم او نتیجه تعصب بود، نه نژاد، بلکه پانتانی، اما شگفت انگیز ممکن است توجیه داشته باشد. تونی موریسون یک نویسنده آسان نیست. این نیاز به بیشترین توجه و نه همه خوانندگان مایل به آن است. این ارزش در این جنگ از القاب، برای من نه تنها نویسندهی نامه عشق زیبا ترین است اما علاوه بر خوبی با استفاده از روایت TA © cnica â € œvoz از اور از concienciaâ € (با عرض پوزش، من هیچ راه دیگری برای تعریف آن را نمی دانم)، که چند بار من ارسال من آن را بسیار سخت نیست imitarla.Curiosamente در ParaÃso هیچ صدای خارج از قاب به صورت مورب زمزمه شنیده آنچه راوی می توانید به حساب نمیآیند آشکارا. اما این راه دیگری است. هیچ جهنمی برای مقابله با آن وجود ندارد، اما مخالفان وجود دارند. در روبی، یک جامعه روستایی از اوکلاهما، ساکنان آن همه سیاه هستند. یک مخالف آنها را \"هشتاد و هشت\" می نامد. بزرگ و زیبا، کودکان و نوه های بنیانگذاران. آنها خارجی را نمی خواهند و همه چیز جدیدی را بی اعتبار می کنند. آنها افتخار می کنند و اشتباهات را نمی پذیرند در روبی نیز یک کلیسا وجود دارد که در آن به دختران هندی راست می شود. در حال حاضر فقط زنان هستند، شاید اشتباه، شاید دیوانه، که از رنج زندگی خود پنهان شده است. یک رابطه مستقیم بین زنان از صومعه و خطاهای â € œroca OCHOA € à © کلیت وجود دارد و آنها را از صمیم قلب پرداخت. بدون دلیل اما توانایی فکر کردن در مورد روبی بسیار معمول نیست، زیرا تنها چند کار انجام می شود. استراحت انجام شده است آیا پارا کار فمینیستی است؟ بله، او این ایده جنسیتی را محکوم کرد که زنان diabólicos موجودات که به تمام دردهای بشریت از زمانی که حوا آدم سیب سرزنش هستند. آیا این کار علیه نژادپرستی است؟ بله، اما در داخل نژاد سیاه و سفید خود. \"هشتاد و هشت\" مردان هستند که با حق داشتن برتری تنها با حقیقت بودن زاگونوس سیاه معتقدند. آیا زمینه اجتماعی متعالی است؟ نه، تونی موریسون یک داستان خوب می گوید و بسیار جالب تر به شنیدن صدای مخالفان (از جمله زنان صومعه) برای یک پیام است.
مشاهده لینک اصلی
بهشت با پایان خشونت آمیز با داستان شروع می شود. زنان که در یک کلیسا زندگی می کنند، توسط مردان شلیک می شوند و به عنوان خوانندگان، ما هیچ نظری نداریم که کسی چه کسی است یا چرا این جنایت اتفاق می افتد. نواز تونی موریسون هر روز به داستان یک زن اختصاص می دهد و ما به آرامی شروع به درک غرور مردانه، تکه تکه شدن اجتماعی و انحراف اعتقادات مذهبی می کنیم که منجر به تراژدی می شود. موریسون یک هسته ای از نه خانواده سیاه را تصور کرد که بیش از صد سال پیش در سراسر آمریکا برای پیدا کردن یک خانه برای خود برنامه ریزی کردند. در ابتدا آنها تصور می کردند که ممکن است به یک شهر سیاه و سفید تبدیل شوند، اما با عقب نشینی ها محکوم شدند، تا زمانی که دیدگاه های عرفانی نشان دادند که آنها باید شهر های خود را، Haven و بعدها، روبی پیدا کنند، راه می رفتند. شهرت و اجتماع جدا از نفوذ بیرونی، شهرت و جامعه را رونق می دهند و تاریخ خود را بازنویسی می کنند تا زمانی که سفرهای اسطوره ای و پدران بنیانگذاران افسانه ای تبدیل شود. پارادایس اغلب کتابی از تفاوت ها و باورهای درگیری بین مردان و زنان است. خانواده ها در یک جامعه بسیار پرطرفدار زندگی می کنند که زنان مراجعه کننده مستقل، بیگانه ها را تهدید می کند. من اغلب متوجه شدم که مشغول کار کردن است و به یاد داشته باشید که به چه کسی مربوط است. نام مستعار و همچنین نامهای داده شده به کار رفته است، بنابراین اغلب احساس خواندن یک رمان روسی را داشتم و برای نمودارهای درخت خانواده آرزو می کردم. با این حال، بعدا به من نشان داد که من به عنوان یک بیگانه به روبی، من احتمالا برای رسیدن به ارتباطات آنها روشن نیست، و این یکی دیگر از تفاوت های بین شهروندان و زنان کانونته بود - زنان در این محل هیچ تاریخی نداشتند. بهشت یک روایت بزرگ از یک رمان است که به من اجازه داد تا این زندگی ها را به راحتی تصور کنم و در بحث ها و گفتگوها شرکت کنم. بعضی از شخصیت ها به وضوح تعریف شده اند، دیگران مبهم هستند، و من دوست داشتم که چگونه نگرانی فراوانی رشد کرده و رشد کرد. دانستن اینکه چگونه همه کارها پایان می یابد همیشه به عنوان یک دستگاه ادبی کار می کند، اما برای من آن را به خوبی در اینجا کار می کرد. شاید به طور کلی من فکر کردم بهشت کمی پیچیده بود، اما من لذت بردن از خواندن و من هنوز در طول وقایع خود چند روز پس از آن mulling.See بیشتر بررسی کتاب من در وبلاگ من، استفانی جین
مشاهده لینک اصلی
بهشت آخرین کتاب سه گانه موریسون است که سیاهچاله را در آمریکا بررسی می کند، هرچند سه گانه او می تواند به راحتی در مورد عشق باشد. عزیزان ما یک عشق مادر را می بینیم، در جاز ما دیگر عشق عاشقانه همه چیز را درک می کنیم و در بهشت ما عشق خدا و استفاده از دین را بررسی می کنیم. یک شهر به نام Haven، بعدها به نام روبی، توسط مردان اداره می شود، تصمیم می گیرند که زنان را که قربانیان زندگی خود بوده اند، از بین ببرند و یک بار برای نجات یکی دیگر به بهشت بروند. در رادیوی تونی موریسون عجیب و غریب ذاتی وجود دارد، اما افسون نه از بازی سرنوشت، بلکه تکامل است. شهر Haven برای فرار از قربانی کردن تاسیس شده است و یک زندگی جدید را پیدا کرد که در آن \"آزادی سرگرمی نبود، مانند یک کارناوال یا یک کلبه دار که شما می توانید یک بار در سال حساب کنید.\" همچنین آن چیزی نیست که منحصر به فرد باشد. در اینجا آزادی آزمونی بود که توسط دنیای طبیعی انجام می شد که یک مرد مجبور بود هر روز خود را برای خودش بگیرد. و اگر آزمایشات کافی را به اندازه کافی انجام دهد، پادشاه بود. \"پناهگاه، یک شهر که برای ایجاد خانه هایی بود که در همه جا به سر می بردند یا از خانه خارج می شدند، از ترس و امنیت پول، سیستم قدرت، و به منظور حفظ هر دو. این نتیجه قتل زنان است که مانند آنهایی که شهر را بنیان گذاشته اند، نیز بدون امید زندگی می کنند. همانطور که کانی به یکی از اولین غریبه های جدید به روبی می گوید، \"چیزهایی که همه چیز همیشه در خارج نیست. بیشترین چیزهای ترسناک در داخل. موریسون ما را مجبور می کند خودمان را بررسی کنیم، هر ترس، امید، عمل غلط، کلمه ی نامشخص، تمام قضاوت ها و مشاجره های ما به نور می رسد و در زیر این بررسی، رستگاری را در تاریکی و اغلب بد که در آن ما فکر کردم فقط می تواند خوب باشد یا خدا. او راهی است برای بازتولید جهان با شکستن به طور کلی به راحتی عمومی و عمیق به شخصیت ها، به دنبال انسانیت همانطور که در آن است و آن را به عنوان نشان می دهد. ما هیچ شکوه یا شرم آور، هیچ ریاکاری یا قهرمانی نداریم؛ مردم در تمام موجودات پیچیده و ثروتمند خود در جنگ های زمان گرا، فردی و ایدئولوژیک در راه های روزمره به خشم خشونت آمیز عمل می کنند.
مشاهده لینک اصلی
من بین 2 تا 3 شروع می کنم، که به من آسیب می رساند چون این تونی موریسون در مورد آن صحبت می کرد. من فکر می کنم که می فهمم که چرا او در سبک او نوشت و به همین دلیل ایده های مرکزی تحت لایه های پروژهای لرزهنگاری به خاک سپرده شده بود، اما خواندن این کار خنده دار بود. من احساس خوشبختی می کنم برای اتمام آن و اگر قصد او را درک کنم، فکر می کنم من احترام می کنم که چرا او به تقاطع های جنسیت، نژاد و طبقاتی به نحوی که به آن عمل کرده است، نزدیک شده است. از این دیدگاه، توجه زیادی به استاد ادبیات، پست مدرن و جنسیت دارد. Ecriture fà © minine: Oxford مرجع تعاریف:describe [نوعی نوشتن است که خارج از اقتصاد مردانه گفتمان پدرسالارانه است. [...] به لحاظ روانکاوانه آن، شکل بیان غیر قابل بیان است و تنها می تواند از طریق آزمایشات و بازی ها به دست آید. @ Blackwell مرجع تعریف: @ Cixous زنان را به نوشتن لئو © critter زنانه، مایع، آزادی تمریناتی که او ادعا می کند نمی تواند تعریف یا تئوریزه شود: â € œWrite! نوشتن برای شماست، شما برای شما هستم بدن شما مال شماست، (1976 [1975]: 876). سیکسو در مانیفست رسمی خود، که در جریان جریان آگاهی از شیوه ی هوشیاری است و از تئوری بالا به شعر تا اشک های طنز آمیز در روانکاوی، به کار می رود، به کار می رود. Là © critter fà © minine، استدلال های هماهنگ سازمان یافته و تکنیک های روایی واقع گرایانه را رد می کند و به جای آن یک سبک جداگانه، شاعرانه و منفجر می شود که به بازی ناخودآگاه و میل جنسی باز می شود. سیکسو معتقد است که تمایل زن به جامعه ی مردانه تهدید می شود و به همین دلیل سرکوب شده است، زیرا زنان به تنهایی خودشان را نفرین می کنند و از زنان دیگر خشمگین هستند. او موازی بین سرکوب بدنهای بدن و خواسته های زنان و سرکوب زبان های زنانه را به تصویر می کشد: نوشتار ... عناصر à © criter fà © minine من متوجه شدم: رد و قبول روایت سنتی، تاریخنگاری یا خطی بودن را تکرار می کند و بنابراین گفتمان پدرسالارانه را رد می کند سبک نوشتن آن بسیار مشتاق، بسیار مبهم و بسیار شاعرانه است و بسیار سخت است که به دنبال آن می رود، زیرا او عمیق تر به آگاهی های شخصیت ها می رسد و به آنها اجازه می دهد تا در اکثر موارد به صورت ارگانیک و بدون وضوح انعکاس پیدا کنند. نقل قول @ شما برای شما است، بدن شما مال شما است، آن را @ کاملا به تصرف زنان مونتانا. پیدا کردن آنها وجود دارد، زیرا آنها تصمیم می گیرند زندگی خود را برای خود زندگی کنند، نه شوهرانشان، دوست پسر، پدر، مادر یا فرزند. آنها بچه ها را می کوبند، سرشان را بچشید، برهنگی کشیدن و جاذبه های لزبین، و در غیر این صورت بدن آنها را در آغوش می گیرد. این یک ویژگی فیزیکی در ارتباط با سیکسوس و این نوع نوشتن است. به همان شیوه، سبک نوشتن باعث می شود شخصیت ها، به خصوص زنان مقدس غیر قابل دسترسی، شاید به انتخاب خودشان در حاشیه جامعه خود، و از این رو برای آن قابل دسترسی نیستند. آنها لزوما در کتاب نمی نویسند، اما ساختار فصل که بر روی یک زن متمرکز است، به هر زن اجازه می دهد هویت و تجارب وی را افشا کند. هیچ @ I @ وجود دارد که برای آنها صحبت می کند، بنابراین ما آنها را به صورت جداگانه می بینیم. اما آنها اصطلاحا \"@ I @\" را تصدیق نمیکنند و یا اینکه قدرت آشکارسازی آنها را تخریب می کند. دیدگاه های زنان ساختار روایت را تشکیل می دهند. زمینه های من در ادبیات فرانسه و مطالعات جنسیتی به طور کامل فعال شده است و این خواندن است. بدیهی است، نظریه فمینیستی به ذهن متبادر شد (نگاه کنید به سیکسوس و à © معیار fà © minine بالا)، اما همچنین مبارزه برای زنان به داستان خود را به کلمات خودشان بگویید. شهروندان شهرت زیادی در مورد زنان دارند، اما تعداد کمی از آنها به آنها می رسند و سعی می کنند در واقع آنها را درک کنند یا به آنها احساس خوشحالی کنند. این مردان بسیار درگیر گفتمان مردانه هستند و یا از گفتگو کاملا اجتناب می کنند و قضاوت یک طرفه تصمیم می گیرند بدون توجه به عواقب دیگران. تقاطع (جنسیت، نژاد، طبقه): این کتاب به این نکته بسیار قابل توجه است. انتظار می رود که زنان از نقش سنتی برخوردار باشند و اگر از آنها جدا شوند، آنها مورد انتقاد، اذیت و آزار قرار می گیرند، مورد آزار و اذیت قرار می گیرند. مردان به نحوی عمل می کنند که کاملا مستقل باشند، عمدتا به این دلیل که در شهر سیاه تنها برای خودشان ایجاد شده اند. یک استاندارد دوتایی دارد. بنیانگذاران این شهر سیاه، اما بیش از حد سیاه است. یکی از شخصیت ها می بیند که آنها به عنوان تاریکی به عنوان دیگران و کسانی که در گروه تیره تر (من فراموشش می کنم) محروم هستند. همانطور که یکی از داوران می گوید، موریسون یک نور بر روی نژادپرستی را نشان می دهد و سفیدپوستان و سیاهپوستان را در برابر یکدیگر قرار نمی دهد، اما نشان می دهد که چگونه سیاه پوستان با توجه به رنگ پوست یکدیگر را قضاوت می کنند. کسانی که دارای رنگ سبک تر سیاه پوست هستند، دارای ثروت و رفاه بیشتری نسبت به کسانی که با تیره تر هستند، در نتیجه مسئله ی کلاس را تضعیف می کنند. مردانگی هایی که در رمان قابل مشاهده است جذاب هستند اما منحصر به فرد نیستند. بله، مردان در آغوش مردانگی سنتی، قوانین اجتماعی پدرسالارانه و شاید ناخواسته، همان گونه ستم را در برابر زنان رنگی در بین آنها حفظ کردند که آنها در دست مردان سفید پوست در مکان های دیگر زندگی می کردند ...
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب بهشت
خرید کتاب بهشت
جستجوی کتاب بهشت در گودریدز
مشاهده لینک اصلی
شجاعانه به طوری که آنها آن را به مدت طولانی در یک بازبینی که خوانده ام می نامند. با توجه به SAR، او را از abstrusus لاتین، مخفی، به این معنی â € œrecóndito، درک دشوار و inteligenciaâ € می آید. در فرصتی دیگر، یک دانش آموز علم زبان است indignó زیرا کتاب از یک نویسنده â € OEDE categorÃaâ خود € در میان خواندن اجباری از یک موضوع بود. خشم او نتیجه تعصب بود، نه نژاد، بلکه پانتانی، اما شگفت انگیز ممکن است توجیه داشته باشد. تونی موریسون یک نویسنده آسان نیست. این نیاز به بیشترین توجه و نه همه خوانندگان مایل به آن است. این ارزش در این جنگ از القاب، برای من نه تنها نویسندهی نامه عشق زیبا ترین است اما علاوه بر خوبی با استفاده از روایت TA © cnica â € œvoz از اور از concienciaâ € (با عرض پوزش، من هیچ راه دیگری برای تعریف آن را نمی دانم)، که چند بار من ارسال من آن را بسیار سخت نیست imitarla.Curiosamente در ParaÃso هیچ صدای خارج از قاب به صورت مورب زمزمه شنیده آنچه راوی می توانید به حساب نمیآیند آشکارا. اما این راه دیگری است. هیچ جهنمی برای مقابله با آن وجود ندارد، اما مخالفان وجود دارند. در روبی، یک جامعه روستایی از اوکلاهما، ساکنان آن همه سیاه هستند. یک مخالف آنها را \"هشتاد و هشت\" می نامد. بزرگ و زیبا، کودکان و نوه های بنیانگذاران. آنها خارجی را نمی خواهند و همه چیز جدیدی را بی اعتبار می کنند. آنها افتخار می کنند و اشتباهات را نمی پذیرند در روبی نیز یک کلیسا وجود دارد که در آن به دختران هندی راست می شود. در حال حاضر فقط زنان هستند، شاید اشتباه، شاید دیوانه، که از رنج زندگی خود پنهان شده است. یک رابطه مستقیم بین زنان از صومعه و خطاهای â € œroca OCHOA € à © کلیت وجود دارد و آنها را از صمیم قلب پرداخت. بدون دلیل اما توانایی فکر کردن در مورد روبی بسیار معمول نیست، زیرا تنها چند کار انجام می شود. استراحت انجام شده است آیا پارا کار فمینیستی است؟ بله، او این ایده جنسیتی را محکوم کرد که زنان diabólicos موجودات که به تمام دردهای بشریت از زمانی که حوا آدم سیب سرزنش هستند. آیا این کار علیه نژادپرستی است؟ بله، اما در داخل نژاد سیاه و سفید خود. \"هشتاد و هشت\" مردان هستند که با حق داشتن برتری تنها با حقیقت بودن زاگونوس سیاه معتقدند. آیا زمینه اجتماعی متعالی است؟ نه، تونی موریسون یک داستان خوب می گوید و بسیار جالب تر به شنیدن صدای مخالفان (از جمله زنان صومعه) برای یک پیام است.
مشاهده لینک اصلی
بهشت با پایان خشونت آمیز با داستان شروع می شود. زنان که در یک کلیسا زندگی می کنند، توسط مردان شلیک می شوند و به عنوان خوانندگان، ما هیچ نظری نداریم که کسی چه کسی است یا چرا این جنایت اتفاق می افتد. نواز تونی موریسون هر روز به داستان یک زن اختصاص می دهد و ما به آرامی شروع به درک غرور مردانه، تکه تکه شدن اجتماعی و انحراف اعتقادات مذهبی می کنیم که منجر به تراژدی می شود. موریسون یک هسته ای از نه خانواده سیاه را تصور کرد که بیش از صد سال پیش در سراسر آمریکا برای پیدا کردن یک خانه برای خود برنامه ریزی کردند. در ابتدا آنها تصور می کردند که ممکن است به یک شهر سیاه و سفید تبدیل شوند، اما با عقب نشینی ها محکوم شدند، تا زمانی که دیدگاه های عرفانی نشان دادند که آنها باید شهر های خود را، Haven و بعدها، روبی پیدا کنند، راه می رفتند. شهرت و اجتماع جدا از نفوذ بیرونی، شهرت و جامعه را رونق می دهند و تاریخ خود را بازنویسی می کنند تا زمانی که سفرهای اسطوره ای و پدران بنیانگذاران افسانه ای تبدیل شود. پارادایس اغلب کتابی از تفاوت ها و باورهای درگیری بین مردان و زنان است. خانواده ها در یک جامعه بسیار پرطرفدار زندگی می کنند که زنان مراجعه کننده مستقل، بیگانه ها را تهدید می کند. من اغلب متوجه شدم که مشغول کار کردن است و به یاد داشته باشید که به چه کسی مربوط است. نام مستعار و همچنین نامهای داده شده به کار رفته است، بنابراین اغلب احساس خواندن یک رمان روسی را داشتم و برای نمودارهای درخت خانواده آرزو می کردم. با این حال، بعدا به من نشان داد که من به عنوان یک بیگانه به روبی، من احتمالا برای رسیدن به ارتباطات آنها روشن نیست، و این یکی دیگر از تفاوت های بین شهروندان و زنان کانونته بود - زنان در این محل هیچ تاریخی نداشتند. بهشت یک روایت بزرگ از یک رمان است که به من اجازه داد تا این زندگی ها را به راحتی تصور کنم و در بحث ها و گفتگوها شرکت کنم. بعضی از شخصیت ها به وضوح تعریف شده اند، دیگران مبهم هستند، و من دوست داشتم که چگونه نگرانی فراوانی رشد کرده و رشد کرد. دانستن اینکه چگونه همه کارها پایان می یابد همیشه به عنوان یک دستگاه ادبی کار می کند، اما برای من آن را به خوبی در اینجا کار می کرد. شاید به طور کلی من فکر کردم بهشت کمی پیچیده بود، اما من لذت بردن از خواندن و من هنوز در طول وقایع خود چند روز پس از آن mulling.See بیشتر بررسی کتاب من در وبلاگ من، استفانی جین
مشاهده لینک اصلی
بهشت آخرین کتاب سه گانه موریسون است که سیاهچاله را در آمریکا بررسی می کند، هرچند سه گانه او می تواند به راحتی در مورد عشق باشد. عزیزان ما یک عشق مادر را می بینیم، در جاز ما دیگر عشق عاشقانه همه چیز را درک می کنیم و در بهشت ما عشق خدا و استفاده از دین را بررسی می کنیم. یک شهر به نام Haven، بعدها به نام روبی، توسط مردان اداره می شود، تصمیم می گیرند که زنان را که قربانیان زندگی خود بوده اند، از بین ببرند و یک بار برای نجات یکی دیگر به بهشت بروند. در رادیوی تونی موریسون عجیب و غریب ذاتی وجود دارد، اما افسون نه از بازی سرنوشت، بلکه تکامل است. شهر Haven برای فرار از قربانی کردن تاسیس شده است و یک زندگی جدید را پیدا کرد که در آن \"آزادی سرگرمی نبود، مانند یک کارناوال یا یک کلبه دار که شما می توانید یک بار در سال حساب کنید.\" همچنین آن چیزی نیست که منحصر به فرد باشد. در اینجا آزادی آزمونی بود که توسط دنیای طبیعی انجام می شد که یک مرد مجبور بود هر روز خود را برای خودش بگیرد. و اگر آزمایشات کافی را به اندازه کافی انجام دهد، پادشاه بود. \"پناهگاه، یک شهر که برای ایجاد خانه هایی بود که در همه جا به سر می بردند یا از خانه خارج می شدند، از ترس و امنیت پول، سیستم قدرت، و به منظور حفظ هر دو. این نتیجه قتل زنان است که مانند آنهایی که شهر را بنیان گذاشته اند، نیز بدون امید زندگی می کنند. همانطور که کانی به یکی از اولین غریبه های جدید به روبی می گوید، \"چیزهایی که همه چیز همیشه در خارج نیست. بیشترین چیزهای ترسناک در داخل. موریسون ما را مجبور می کند خودمان را بررسی کنیم، هر ترس، امید، عمل غلط، کلمه ی نامشخص، تمام قضاوت ها و مشاجره های ما به نور می رسد و در زیر این بررسی، رستگاری را در تاریکی و اغلب بد که در آن ما فکر کردم فقط می تواند خوب باشد یا خدا. او راهی است برای بازتولید جهان با شکستن به طور کلی به راحتی عمومی و عمیق به شخصیت ها، به دنبال انسانیت همانطور که در آن است و آن را به عنوان نشان می دهد. ما هیچ شکوه یا شرم آور، هیچ ریاکاری یا قهرمانی نداریم؛ مردم در تمام موجودات پیچیده و ثروتمند خود در جنگ های زمان گرا، فردی و ایدئولوژیک در راه های روزمره به خشم خشونت آمیز عمل می کنند.
مشاهده لینک اصلی
من بین 2 تا 3 شروع می کنم، که به من آسیب می رساند چون این تونی موریسون در مورد آن صحبت می کرد. من فکر می کنم که می فهمم که چرا او در سبک او نوشت و به همین دلیل ایده های مرکزی تحت لایه های پروژهای لرزهنگاری به خاک سپرده شده بود، اما خواندن این کار خنده دار بود. من احساس خوشبختی می کنم برای اتمام آن و اگر قصد او را درک کنم، فکر می کنم من احترام می کنم که چرا او به تقاطع های جنسیت، نژاد و طبقاتی به نحوی که به آن عمل کرده است، نزدیک شده است. از این دیدگاه، توجه زیادی به استاد ادبیات، پست مدرن و جنسیت دارد. Ecriture fà © minine: Oxford مرجع تعاریف:describe [نوعی نوشتن است که خارج از اقتصاد مردانه گفتمان پدرسالارانه است. [...] به لحاظ روانکاوانه آن، شکل بیان غیر قابل بیان است و تنها می تواند از طریق آزمایشات و بازی ها به دست آید. @ Blackwell مرجع تعریف: @ Cixous زنان را به نوشتن لئو © critter زنانه، مایع، آزادی تمریناتی که او ادعا می کند نمی تواند تعریف یا تئوریزه شود: â € œWrite! نوشتن برای شماست، شما برای شما هستم بدن شما مال شماست، (1976 [1975]: 876). سیکسو در مانیفست رسمی خود، که در جریان جریان آگاهی از شیوه ی هوشیاری است و از تئوری بالا به شعر تا اشک های طنز آمیز در روانکاوی، به کار می رود، به کار می رود. Là © critter fà © minine، استدلال های هماهنگ سازمان یافته و تکنیک های روایی واقع گرایانه را رد می کند و به جای آن یک سبک جداگانه، شاعرانه و منفجر می شود که به بازی ناخودآگاه و میل جنسی باز می شود. سیکسو معتقد است که تمایل زن به جامعه ی مردانه تهدید می شود و به همین دلیل سرکوب شده است، زیرا زنان به تنهایی خودشان را نفرین می کنند و از زنان دیگر خشمگین هستند. او موازی بین سرکوب بدنهای بدن و خواسته های زنان و سرکوب زبان های زنانه را به تصویر می کشد: نوشتار ... عناصر à © criter fà © minine من متوجه شدم: رد و قبول روایت سنتی، تاریخنگاری یا خطی بودن را تکرار می کند و بنابراین گفتمان پدرسالارانه را رد می کند سبک نوشتن آن بسیار مشتاق، بسیار مبهم و بسیار شاعرانه است و بسیار سخت است که به دنبال آن می رود، زیرا او عمیق تر به آگاهی های شخصیت ها می رسد و به آنها اجازه می دهد تا در اکثر موارد به صورت ارگانیک و بدون وضوح انعکاس پیدا کنند. نقل قول @ شما برای شما است، بدن شما مال شما است، آن را @ کاملا به تصرف زنان مونتانا. پیدا کردن آنها وجود دارد، زیرا آنها تصمیم می گیرند زندگی خود را برای خود زندگی کنند، نه شوهرانشان، دوست پسر، پدر، مادر یا فرزند. آنها بچه ها را می کوبند، سرشان را بچشید، برهنگی کشیدن و جاذبه های لزبین، و در غیر این صورت بدن آنها را در آغوش می گیرد. این یک ویژگی فیزیکی در ارتباط با سیکسوس و این نوع نوشتن است. به همان شیوه، سبک نوشتن باعث می شود شخصیت ها، به خصوص زنان مقدس غیر قابل دسترسی، شاید به انتخاب خودشان در حاشیه جامعه خود، و از این رو برای آن قابل دسترسی نیستند. آنها لزوما در کتاب نمی نویسند، اما ساختار فصل که بر روی یک زن متمرکز است، به هر زن اجازه می دهد هویت و تجارب وی را افشا کند. هیچ @ I @ وجود دارد که برای آنها صحبت می کند، بنابراین ما آنها را به صورت جداگانه می بینیم. اما آنها اصطلاحا \"@ I @\" را تصدیق نمیکنند و یا اینکه قدرت آشکارسازی آنها را تخریب می کند. دیدگاه های زنان ساختار روایت را تشکیل می دهند. زمینه های من در ادبیات فرانسه و مطالعات جنسیتی به طور کامل فعال شده است و این خواندن است. بدیهی است، نظریه فمینیستی به ذهن متبادر شد (نگاه کنید به سیکسوس و à © معیار fà © minine بالا)، اما همچنین مبارزه برای زنان به داستان خود را به کلمات خودشان بگویید. شهروندان شهرت زیادی در مورد زنان دارند، اما تعداد کمی از آنها به آنها می رسند و سعی می کنند در واقع آنها را درک کنند یا به آنها احساس خوشحالی کنند. این مردان بسیار درگیر گفتمان مردانه هستند و یا از گفتگو کاملا اجتناب می کنند و قضاوت یک طرفه تصمیم می گیرند بدون توجه به عواقب دیگران. تقاطع (جنسیت، نژاد، طبقه): این کتاب به این نکته بسیار قابل توجه است. انتظار می رود که زنان از نقش سنتی برخوردار باشند و اگر از آنها جدا شوند، آنها مورد انتقاد، اذیت و آزار قرار می گیرند، مورد آزار و اذیت قرار می گیرند. مردان به نحوی عمل می کنند که کاملا مستقل باشند، عمدتا به این دلیل که در شهر سیاه تنها برای خودشان ایجاد شده اند. یک استاندارد دوتایی دارد. بنیانگذاران این شهر سیاه، اما بیش از حد سیاه است. یکی از شخصیت ها می بیند که آنها به عنوان تاریکی به عنوان دیگران و کسانی که در گروه تیره تر (من فراموشش می کنم) محروم هستند. همانطور که یکی از داوران می گوید، موریسون یک نور بر روی نژادپرستی را نشان می دهد و سفیدپوستان و سیاهپوستان را در برابر یکدیگر قرار نمی دهد، اما نشان می دهد که چگونه سیاه پوستان با توجه به رنگ پوست یکدیگر را قضاوت می کنند. کسانی که دارای رنگ سبک تر سیاه پوست هستند، دارای ثروت و رفاه بیشتری نسبت به کسانی که با تیره تر هستند، در نتیجه مسئله ی کلاس را تضعیف می کنند. مردانگی هایی که در رمان قابل مشاهده است جذاب هستند اما منحصر به فرد نیستند. بله، مردان در آغوش مردانگی سنتی، قوانین اجتماعی پدرسالارانه و شاید ناخواسته، همان گونه ستم را در برابر زنان رنگی در بین آنها حفظ کردند که آنها در دست مردان سفید پوست در مکان های دیگر زندگی می کردند ...
مشاهده لینک اصلی