کتاب بعد از ابر- اثر: بابک زمانی

- گفتم: بالاخره كه فراموشش می‌كنی. روزگار همين‌طور نمی‌ماند. - نفس عميقی كشيد و گفت: ياد بعضی از آدم‌ها هيچ‌وقت تمامی ندارد؛ با اين‌كه نيستند، با اين‌كه رفته‌اند، ولی هيچ‌وقت خاطره‌هاشان تمام نمی‌شود. - گفتم: ولی همين كه نيستند، كم كم همه‌چيز تمام می‌شود. - لبخندی زد و گفت: بودن بعضی از آدم‌ها، تازه از نبودنشان شروع می‌شود... ؛